Şairlerin sancısı geceleri başlar
Yokluğu işlenen zayıf taraflarına
Vurur inceden bir sızı
Öldüresi kimsesizlik dürtüsü
Lambaları sönük sokak
Çatılara tünemiş baykuş sesleri
Bir gidebilsem damarlarıma enjekte edilmiş şiirlerden ötelere, yüreğimden bir düşürsem yazılmayı bekleyenleri… Bir seslenebilsem benden ötelere, düşsem yüreğinizin içerisine… Bilirim her şiirin sancısı, bir öncesinin acısını arttırır. Öyleyse;
Bir şiiri bitirdikten sonra doyuma ulaştığını sanan şair sana sesleniyorum.
Sen doyumsuz bir mahlûkatsın, hep yazmak dürtülerinin içinde orgazm yaşayacağını düşünüp dururken, aslında yazmak dürtülerinin son bulacağının korkularını taşımaktasın.
Oysa şiir yaşadığı kadar, yaşatmalıdır da okuyanı ve sen köreleceğim sancılarınla sürüklenip giderken şiirden kopmaktasın.
Sen aslında neyi aradığını bilmeden, özgün ifadeler sığsallığınla kendini kandırmış sağa sola sataşarak nemalanan bir asalak, sen aslında kör olmuş yüreğinin ışığıyla etrafını aydınlattığını düşünen kan emici yarasa, sen aslında kendini bile aydınlatamadığın şiir dünyasının içinde hazırdan yemeye alışmış çakal, sen aslında birçok kılıfın içine gizlenip kendini dev aynalarında görmeye alıştırmış pili biten kumanda…
Bu kirli sokaklar süpürür,
Yarım kalan yitik sevdaları...
Bu sevda iklimi süründürür,
Aşkı tatmış yaşayamamış insanları...
Bu şehirden meze olmaz,zehirlidir.
S/aklımdasın
Yakıcıdır gözlerin, değdiği yere
Ayazım olur saçlarından esen yel
Sen ki düş bahçelerinin gezineni
Kokusu yayılır teninin
Bana dokunmayandı
Kendine dokununca teni acıyan,
İçinde büyüyen sürek avı…
Oysa tüm şiirleri yağmurlu havalarda ekmiştim
Nadasa bırakılmış gözlerin içinden geçerek…
Bu şehirde izlerin var
Giderken ardında bıraktığın
Özlemle sarıldığım izlerin
Bu şehirde gözlerin kalmış
Giderken ardına baktığın
Bir yıldız bile yanında sönük kalır
Sevgiyi tatmayan bu dünyadan ne zevk alır
Bu dünya fani durmaz gelir geçer
Sen tattın ben tattım gerisi tattım diye aldanır
Ben seni bende görünce kapıldım rüzgârına
Seni tanıyınca son verdim yalnızlığıma
Sen yeter ki daima gülümse güler yüzünle
Ben ışık olup yanarım karanlığına
Ben baş başayken yalnızlığımla seni gördüm
Ben karanlığımdayken ışığını gördüm
Gayri bundan fazlasını istemem
Sevgiyi sende bildim sende tattım sende gördüm
Anlatmaz ki, anlatamaz ki seni hiçbir kelime
Sen o kadar güzel o kadar güzel bir melike
Boş ver be varsın bilmesinler
Biz birbirimize yeteriz gerisi nafile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!