Sen bilemezsin, bilmeyeceksin nefesim olduğunu, bilirsen nefesim kesilir sensizliğe düşerim. Aşk değil mi yaşanıldığı kadarıyla yaşanılan, aşk değil mi onu onsuz bile yaşayabilmek, yaşıyorum ama her aşk kendini öldürür, adı aşk olmasın huzurun yaşandığı zaman dilimleri içinde; aşk acıtır, acıtmasın bizlik yaşanıldığı sürece...
Sana çok uzaklardan sesleniyorum
Hava karanlık
Yüreğime düşen aydınlık
Sensiz içimde bir yalnızlık
Karalığın içinde sen
Gökyüzüne başımı kaldırıp baktığımda, seninde bakmış olduğunu düşünüp, ışıldayan yıldızlardan birisini seçip sensin diyebiliyorsam. Şimdi yatağına yatmıştır deyip yastığına sinen kokunu duyumsayıp, gözlerini kapayıp uykulara daldığında rüyalarına girebiliyorsam. Seni düşünüp, seninde düşündüğünü hissedip, hayallerini kurabiliyorsam. Yalnız değilim.
Sensizim...
Ellerini tutup, gözlerinin içine bakmayı istersin ama öyle farklı gözle değil gerçekten hissederek bakıp, hiçbir kelime söylemeden izlemeyi… Dudaklarının titremesini görüp öpmemek mesela, öpsen o an kaybolup gidecek bilirsin. Karşılıklı bakışmanın verdiği o sıcaklığın duyumsanışı tüm bedenine işler, bunu yaşamak istersin. İşte bu yüzdendir bazı kadınları sevmeye doyamazsın. Gözlerinin içi güler, elleri pamuk gibidir terler. Bir söz söylersin hiç konuşmaz, gözlerindedir cevabı bakarsın apışıp kalırsın. Bazı kadınlar sevilmek için yaratılmışlardır; seveni çoktur dokunanı yoktur sevilirler. Yalnızdır bu kadınlar, güçlüdürler. Hayata karşı duruşları bellidir. Çocuk gibidir bu kadınlar, hiç akla gelmeyecek şeylerle mutlu olurlar. Yanlarında kimliğinden sıyrılıp çocuk oluverirsin, senide büyütürler…
Her şiirin bir durağı vardı aslında
Doğru zaman, doğru yerde uğurlandığı
Şimdi hangi şiir kimin eline bulaştı
Kimi anlatıyor bunca söz, kimsesizliklerle kaplıyken her yanımız
Ve kimlerden geliyor sesler
Öyleyse
Sonrasını hiç düşünmeden bir bağlanıştı. Körü körüne sonuna kadar gitmek isteğiyle, yıllar öncesinin unutulmuş hislerinin uyanışıyla… Bilerek lades olmayı isteyecek kadar, sessizce akıp giden günlerin geçmezliğine inat edercesine. Oysa sensizlik diye bir hastalık vardı tedavisi henüz bulunmayan, panzehirinin sende olduğu içine kimsesizliğin dolduğu… Sensizdi bağlanışım, sensizliğeydi yakarışım.
Hani sen şiir seversin ya…
Ya şiiri yazanı da azıcık sevseydin…
Bundandır içinde sen geçen tüm şiirlereydi düşmanlığım ve içlerinden seni çıkartıp yazmaya çabalayışlarım. Her seferinde senin duvarlarının önüne yıkılışlarım. Böyle bağlı olup, böyle ayrı kalmanın karşısında…
Neresinden tutulsa boşluğun doldurulmaz oluşuydu sensizlik.
Her gün biraz daha eksiliyorum
En kötüsü de bu hiç hissedilmiyor
Uzak durmaksa niyetin anlarım. Uzak durup kopmaksa amacın onu bile anlarım. Uzak olup, unutmaksa düşüncen, onun senin düşüncen olduğunu der yine anlarım. Yalnız uzak olup, benim seni unutmamı beklemiş olduğunu anlayamam. Bundandır, canım sıkkın, canım bıkkın, canım kendi içine kırgın… Canım dediğin, canını acıtınca, canı daha çok acıyor insanın… Ya kırıp dökmeli, ya ağız dolu sövmeli…
Senin farklı olduğuna inandırmıştım kendimi, farklı olmadığını gördükçe; üşüyen bir yalnızlığın içine gömdüm şiirlerimi. Biliyorum ki şimdi farklıyım, sana saklıyım diyerek gelsen teslimiyetim olursun. Bu kadar kuşatılmışken ve bu kadar işgal altındayken bedenim hayır kelimesinin sözlüğümden çıkış sebebisin.
Uykularımı bölüyorum
Sensizliğinle sönüyorum
Sen benim canımın güzeli
Sensizliğimle ölüyorum
Sensiz geçen gecenin en hissedilesi tarafındayken, senli bir hayalin içine düşmüşlüğüm. İçinden adının geçtiği, kokunun sindiği yokluğu işliyorum. Kahredici bir sızı, sebepsiz bir ağrı eşliğine tüketilmişlikle satır aralarına kayboluşum. Özlemin bu denli tavan yapmışken, an itibariyle resmin yanıyor bilgisayarın ekranına, gülüyorsun. Yazılmış, yazılmayı bekleyen onca şiir bir gülüşüne teslim olup gidiyor.
Sensizlik diye bir şey var
Geliyor ama geçmiyor
Seni çok özlemiş olmamım izahı da yok, elle tutulur bir yanı da... Dolu dolu özledim. Hiçbir zaman anlayamayacağın, aklının ucundan dahi geçiremeyeceğin kadar ve benim sana anlatamayacağım ölçülerde... Söylemekten hoşlanmadığım iki kelimeden birisini söyleyecek kadar "Seni seviyorum" sonrası kelimeyi peşine ekleyip "Özür dilerim" öyle uçsuz bucaksız, öyle derinlemesine özledim işte.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!