gecenin gözleri örter
sensizliği
iner korkular yalnız şehrin
limanlarına...
şimdi; zaman sendir
İnsanoğlu,
Kaybetmeye görsün umudunu
İçten içe erimeye,tükenmeye başlar
Dibi olmayan,bataklığa saplanır gibi…
Gündüzleri,geceleri zindana dönüşür.
Şeytana uyar yasaklara girişir.
Aşk acısı çekmedin çektiğini sandın avundun.
Çeken bilir, uyku girmez gözlerine
Geceler tutsak!
Sokaklara atarsın kendini, yasaklara dalarsın.
Mecnun’u ararken leyla’yı kaybedersin.
sen! ..
günahlarımın kraliçesi;
dağlarının zirvesinde yağan kar
kendini gizler...
eridim soğukluğunda...
Hasretin tırpan,yokluğun kanlı bıçak!
Saplanır darbeler ardı sıra durmaksızın,
Yüreğimin derinliğine…
Fışkırır yanardağ misali,yayılır tüm bedenime,
İçten içe kemirir sensizlik acısı yokluğunda damarlarımı…
Bir gidişin içine sığdırdın ya aşkı, peşinden ne söylense az kalır gidişine… Dikiş tutmaz yarınları düğümlüyorum sensizliğe, senliği kördüğüm atarak… Hasret kokan kumaşları biçiyorum gecenin en alacasına, gözlerinden süzülüp giderken şiirler… En son sana yazdığım şiiri anımsamaya çalışırken, hep ilk yazılışlarına gömülüyorum. Senden yoksun sabahlar okşuyor ellerimi ve şiir kuyularından sensizliği doldurup tüketiyorum. Bir yudumda tüketilmeyeceğini bildiğim halde…
Yüreğimde ölmüş olduğuna tanık olmuşken
Anka kuşu gibi dirilişinin hayretlerindeyim
Bir set örülmüş,sensiz düşlerime,
Karanlık,
Acımasız artık bu sokaklar,
Bu şehir!
İçimdeki boşluk,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!