esip gidiyorsun,
bir ömür gidiyor...
görmeyen gözlerinin ışığında;
zaman sürükleniyor...
haritası çizilmiş hayatın,
Arzular karşısında mahkum!
Yanmış bir yürek...
Balı süzülmüş petek
Yorgun dudaklarında imgeler
önce,
gülüşün kaybolur
çekilir düşlerin kendinden
virgüllere bağladığın yaşamın
uçup gider ellerinden
Bunca yaşadıklarımızı nerelere sakladın?
Yüreğinin hangi köşesine gömdün, gizledin.
Hangi yağmurlarda yıkadın gözyaşlarını,
Hangi rüzgar dağıttı saçlarını,
Ve hangi güneş kuruttu içindeki sevda ateşini...
Bir şiir nasıl zor doğuyorsa
Aşkta öyle kolay ölüyor
Şiir şairin gözyaşlarıdır
Mendil tutan sevgililere sunulan
Avuç içlerine sıcaklığı değmişken
dile gelsin gözlerin
en güzel şarkıları söylesin
bu suskunluk
bizi bizden eden bu yoksunluk
şarkılarda tükensin
ay ışığı düş(müş) tü saçlarına,
vaktinde, bir gece yarısı.
ıslak dudakların dile gelir,
en güzel şarkıları söylerdi...
bedeninde gizli, o titreyen melodi
Ne zaman bir şiire düşsem
Pencerelere düşer akşam ışığı
İçimde onulmaz yaralar sarılır
Teni siyaha çalan kadınlar
Beyaz kayıkları yolcu eder
Yalnızlık kendi içinde karılır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!