Azgın denizlerde yol alan gemi
Beni de alıp götürsen buralardan
Uzak bilinmeyen diyarlara
Yelken açsak seninle
Yeni ufuklara…
ay ışığı düş(müş) tü saçlarına,
vaktinde, bir gece yarısı.
ıslak dudakların dile gelir,
en güzel şarkıları söylerdi...
bedeninde gizli, o titreyen melodi
süzülünce gecenin koynuna
sarılır bir kuş kanadı
örtünür korkular
tutsaklığın boşalır iliklerinden
adını koyarsın yaşadığının
Senden kopup giden ne varsa
Bana düşmüştür yolu bilesin
Senin iklimlerine soyunan düşler
Yıkanıp gitmektedir arzularına
Sen sus
Bu yalnızlık bitmez
Başka bir aşka soyunmuş olsan bile
Bir yanın bende kaldığı sürece
Yüreğinin kafesini açık bırak
Ah yâr kanatlarım mühürlüdür sana
Sesin sesime düşsün
Ellerin ellerime değmişken
Ritmi bozuk şarkılarla dillenelim
Bizden yana çalıp bizi buluşturmayan sözleriyle
Fırtınası geceleri vururken
duydum ki;
iki küskün şehir
yolları kesişmiyor.
sınırları çizilmemiş bir hayatın,
kucağına sürükleniyor..
yollarını bekledim
yorgun eylül akşamlarında
son bir kere ellerini tutabilmek için,
şiir tazeliğinde, gülün renginde
uçuşan kelebeklerin gözlerinde
kızgın bir geceyi noktalıyorum
saçak altı gizlenmişliğinde
gözlerime yuvalanan yorgun sabah
çözümsüzlüğün kemerini sökmeye bakar
düğümlenen geçmiş sorgulanırken, sızım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!