gök içini boşalttıktan sonra
ışıl ışıl tüm yapraklar ve kır çiçekleri
sanki ölümle doğum arası renkli
masalların hüzünlerini
yıkadı
evren
koşmakla yürümek arası adımlarım
rüzgârların eteğinden yağmurlara tutuldum
önce saçlarım sonra yüzüm sonra ruhum ıslandı
şıpır şıpır ıslanmış kaldırımların çatlak seslerinden
melül şarkılar türeten sokaklar heyecanlı neşeli
bense üşümüş ıslanmış karanfil
uyandı gün
açtılar gözlerini altın rengine banmış mimozalar
sırt sırta vermiş başı dumanlı dağlar
fısıltı dilinde bir türkü tutturmuş
yelkeni yırtık rüzgârlar
şikayetim yok
kendi ellerimle besledim yalnızlığı
parmaklarını hint kınasıyla süsledim
salonun baş köşesine oturttum
önceleri ufak tefek kara kuru
bir şeydi
ben durağan
çayır başında oturan gamlı baykuş
kedimse kuduruk
durmadan atraksiyon peşinde
koltuktan koltuğa pencereden pencereye
neyin peşinde
sulusepken gözleri hasretin
bıraksam kendimi yolları kuşatacak yağmur
acıyla karışıp yanmak benimkisi tenin kokusuna
uykusu bölük saatlerin ücra köşesinde
körpe yüreğim tek ayak nöbetinde
geceyi zırıl zırıl ağlatmak benimkisi
bir sevda yeli vurmuş bahçelere
çisil çisil yağmurlar iniyor gül yapraklarına
mavi kanatlı siyah puantiyeli nazlı kelebek
sığınmışsın yapraktan şemsiyenin altına
sende mi kırgınsın hızlı akan
zamanlara
sedir ağaçlarının çıplak hışırtısında geceler
esse rüzgârlar incinir yapraklar ince dallar
her adımbaşı yalnızlık yol uğrağı hüzünler
el değmemiş cefaları doğurur
kör zindanlar
dağınık zamanların giriftarı rüzgârlar
yağmur biriktiren mevsimlerin
zamansız dökülüşü toprağa
göğümü bulandıran
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!