ince sızıları çeker
tüyden bulutların gövdesi
iskeleti gözüken bir ağacın karınca ölüsü ağzına
yağmuru bekleyen toprağın sessiz çağrısı dilim
günleri devire devire yol alırken bahtımın
silik rüzgârına
boyut ötesi rüyalarda rastladım izine
buluttan atın üstünde kanatlanıyordu güneşin
yetişemiyordum hızına yetişemiyordu sesim
gecenin saçlarına dolanan gizemiydi gözlerin
ışık ve şarkılar eşlik ederdi arzularımın
korkularına
hâki renkli dağlarda ıslak seranat
kederle demli yollardaysa sıska rüzgârlar
hep mi uyur ağaçlar mevsim kışında
kırlangıç gagasında tozlu yağmurlar
hep mi özlenir bahara bakan
pencereler
hayali
bir perdenin ardından bakıyor gün
dağılmış odanın eli yüzü kir toz içinde
solmuş masa örtüsündeyse istemsiz bir alınganlık
birkaç kirli tabak bir de küllük duruyor
öylece
uyanmış giyinmiş kuşanmış
plan üstüne plan kurmuş hilkat garibesi
kendini çok akıllı çok zeki sanarmış kurnaz
ruhu şeytanın ruhuna denk
küflenmiş kalp kapakçıkları
çürümüş ciğersizin eli yüzü
gözleri güz toplayan bir sabahın serinliğine
koşuyor vakitler gökyüzü kanatları ufalanmış güneşi
yeniden inşa çabasındayken
savrulan yaprakları belli bir yere topluyor şuh rüzgârlar
adını hatırlamayan bir çocuğun erkenden kalkıp
gecenin
kehribarı saçıldı saçlarıma
ayın rengi dönük parlayan yıldızlara
esintisi bol rüzgârın ığıltısı yapraklarda
balkonumda her gece demlenen
mor menekşem sarı papatyam
ikindi güneşinin peşinde yürürken
gece olmuş farkında değilim eyşan
elimde kör bir ışık akıyorum karanlığa
pervin yıldızı gibi
yağız atların çoşkusu var içimde
yüzü uçuruma dönük martılar uçuyor üstümde
korkuları çağrıştırıyor zamanın kopuk ayakları
odalar dolusu hasetle çarpışan ruhumun yılgınlığı
çarşı pazar gezerken ne kadar marazlı meyve
varsa topluyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!