Ayhan Yaymaz Şiirleri - Şair Ayhan Yaymaz

Ey vaktiyle kanla yazılmış destan,
Ey siperlerde büyüyen koca çınar,
Biz buradayız, yıl 2025,
Ve adalet hâlâ kefensiz bir cenaze gibi.

Biz buradayız, gökyüzü hâlâ mavi,

Adını rüzgâra fısıldadı gece,
Ay ışığında bir sükût gibi süzüldü.
Yalnızlığın ortasında bir bahar,
Kırılgan bir nar çiçeği gibi.

Gözlerin, düşlerin suskun aynası,

Anlayın beni, sözlerim taş değil, ama ağır,
Harflerimde yankılanır bir ömrün enkazı.
Her nokta bir sessizlik, her virgül bir hıçkırık,
Cümlelerimden akan yaşlar, görülmeyen kan izleri.

Bir dağın sırtına çökmüş yalnızlık gibi,

Açsan kollarını tüm dünyayı kucaklardın,
Ama bana mıydı kahrın, kinin, kötülüğün?
Gözlerin, bir zamanlar baharı taşırdı,
Şimdi kışın soğuk rüzgarlarını üfler üstüme.

Sana sormak isterim, ne zaman yitirdin kendini?

Ben,
Mısralar dokumaya geldim.
Kadim dualarda,
Huzur diye fısıldanan gözlerine.

Kalemimin ucunda dua gibi bir özlem,

Bilir misin,
Seni nasıl özlediğimi,
Geceler boyu adı olmayan yıldızlara anlattım.
Her nefeste yoksunluğun düğümlendi boğazıma,
Ellerim boş, gözlerim çaresiz,
Seni aradı durdu karanlığın içinde.

Bir gün ölürsem,
Bu sayfa kalsın geriye benden,
Şiirlerim ve duygularım,
Her satır arasında,
Her mısrada sana olan özlemim,
Yüreğimde saklı kalan sevdamın izi.

Kalemiyle yazar da susturamaz içindeki fırtınayı,
Bir şiir yeter mi ki anlatsın bu derin sızıyı?
Her harf, bir yara izi gibi kazınır kâğıda,
Dökülür mü kelimeler, biriken gözyaşı gibi her satıra?

Bir kelimenin sessizliğinde büyür acılar,

Beni sana yenilmiş ama senden kurtulmuş olarak hatırla.
Gözlerinde kaybolmuş, ama yollarını unutmuş gibi.
İçinde bir anı, ama dokunamadığın bir sis gibi.
Bir zamanlar ömründe yankılanan, şimdi yalnızca fısıltı.

Hatırla, ama özleme.

Sevgiliyi aramak değil,
Bir yol bulmaktır şiir.
Her kelime bir adım,
Her dize bir geçittir.

Bir boşluk hisseder kalp,