Gönül var reh-güzâr-i kûy-i dildâra nişânın bul
Gözün sür nakş-i pâya kuhl-i çeşm-i ‘âşıkânın bul
Dükân-i sîne pür-kâlâ-yi gam fikrün nedür ey dil
Hisâb it nakd-i eşkün bak hele sûd ü ziyânın bul
I
Gönül yakdı çerâg-i ‘aşkı şem’-i rûy-i alundan
Dil-i şeydâ tutuşdı pençe-i mihr-i cemâlünden
N'ola bir âh ile tâk-i sipihri eylesem sûzân
Terahhum itmedün gitdükçe dûr oldum visâlünden
II
Gördüm fürûg-i hüsn ile bir ak sâdeli
Mihr-i seherveş eyledi işrâk sâdeli
Dönmiş beyâz-i şîşede bir kırmızı güle
Olmış o rûy-i al ne berrâk sâdeli
Gûş it gönül beyân-i miyân söylerüm sana
Yok belki rişte-i dil ü cân söylerüm sana
Müjgân kalem sahîfe nigeh merdümek midâd
Bir çeşm-i mû-şikâf-i beyân söylerüm sana
I
Güzeller içre mümtâz-i cihânsın ser-bülendümsin
Müsellem tarz ü tavrı dil-ber-i ‘âlem-pesendümsin
Gönül hâlin bilür şûh ü zarîf-i şeh-levendümsin
Benüm sen nûr-i çeşmüm yâr-i cânumsın efendimsin
Güzîn-i ehl-i düvel Mustafâ efendi kim
Penâh idinmiş idi dergehin gedâ ile bay
Re’îs-i defterî-i şıkk-i evvel olmış idi
Mukaddemâ o vücûd-i şerîf ü bî-hemtây
Güzîn-i pâdşehân-i memâlik-i âfâk
Yegâne-gevher-i ser-tâc-i âl-i ‘Osmânî
Riyâz-i saltanatun gül-nihâl-i ikbâli
Sipihr-i ma’deletün âftâb-i rahşânı
Hamd-i bî-had yine Allâhu ‘azîmü'ş-şâna
Ser-be-ser kıldı cihâna kerem ü rahmet-i cûd
Hikmet ü kudretini halka nümâyân itdi
‘İzam-i şânını bildürdi o hallâk-i vedûd
Hamdüli'llâh itdi lutf-i hâlik-i cân-âferîn
‘Âlem-i ma’nâdan izhâr-i füyûzât-i ‘amîm
Âşkâr oldı verâ’-i perde-i tahkîkden
Levh-i mir’âtü’s-safâda pertev-i sun’-i kadîm
Hâme kim tesvîd-i lafz-i pâk-i ma’nîdâr ider
Kâleb-i ta’bîre nefh-i rûh-i feyz-âsâr ider
Hâme kim oldı çemen-pîrâ-yi bâg-i ma’rifet
Safhayı rengînî-i elfâz ile gülzâr ider
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!