Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

Neslimdir asil gençlik; çünkü her şeyim benim;
Geleceğim, milletim; özüm, tasam, kaderim! ..
'Asi gençlik' diyerek yerme onları sakın!
Acep kimde kabahat, siz, size bakın! ..

Bu diyeceklerimi, hem yazın zihninize,

Gözümden akanlar kalbime indi
Rabbimin yazgısı böyle mi indi
Artık gün ışığı guruba indi
Arkadan gecenin zulmeti indi

Çektim tasasını öksüzlüğümün

Dört ayak, bazen üçayak...
Elden ele bir çift ayakkabı!
Öyle ki yanmış sıcak yerler!
Sırayla bir sol, bir sağ ayak;
Yanacak çaresiz yanacak!
*

Şimdi daha belektesin, taptaze bebeksin...
Yavrucuğum,
Küçücük, küçüksün!
Bir gün sen de büyüyeceksin...
Herkese bakıp sevgiyle güleceksin...
Paytak adımlarla yürüyeceksin...

Arkadan beyaz bir gece...
Ümitlendim, bugün biter bu işkence!
Bir kere ele düşmeyesin ele;
Ama ne yapsan nafile...
Boğucu sisler çoğaldı...
Duyulunca bir garibin feryadı!

Sevincin gölgesinde nice yıllar...
İlk gelen gözlere ışık olsun...
Kirlerden arınmış bir gökyüzü...
Yürüsün çocuklar yararak göğsümüzü...
Önce yaralı gönüllerde sevgi olsun...
Uzakta çok uzakta bulutlar da ağlar! ..

Çocuklar cıvıltıyla birer birer toplanır
Şimdi geçer Kız Ali damakları tatlanır
Kuru cılız yüzleri pembe pembe allanır
O günler bir zamandı şimdi rikkati kaldı

Çocuklara ekmeği heybesinden çıkarır

Seven iki gençti onlar
Henüz çiçeği burnunda
Çok sevdi sevildi onlar
Ettiler sonunda veda

Bu gidiş öyle zordu ki

Vakit tamam…
Haydi, canım yola devam;
Yolumuz çok uzak,
Gördüklerini burada bırak;
Kalsın…
İçin ezilse de kalsın...

Bana sürur veren, Kur'an'dır Kur'an;
Rabbimden son gelen beyandır beyan,
Uyan sen de uyan, uykudan uyan!
Vaktini boşuna, harcarsan her an! ..

Gönlüme ışıksın, gece olsa da,