Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

O...
O! ..
O sessiz,
Kimsesiz,
Bak, hayırsız! ..
Ne eder bensiz...

Bugün sevgi günü dinle yârini
Sen de aç gönlünü bekle yarını
Çoğu zaman bühtan siler arını
Etmeyesin ziyan en son kârını

O susuzluğumun akar çeşmesi

Sevgi kucağında,
Durulmuş,
Yoğrulmuş,
Alperen bir şair;
Kalem tıkanır da
Yazılan belki son şiir,

Rüyamda suya geldim,
Kendi kendime dedim,
Cana can veren su, su!
Gelin canlar gelin su! ..

Bürüyen bir rüya bu,

Madende ölenleri rahmetle anıyorum...

Her sabah giyinirdim o simsiyah libası
Tutardı çocuklarım bilmediğim bir yası
Ellerimde gördüğün emeğimin boyası
Kim bilebilir yarın yıkılacak obası

Biz bize...
Konargöçeriz!
Gündönümünü ölçeriz…
Yarın, hangi yolu seçeriz?
Zaman dehlizinde bilinmeziz!
Şurada bulduğum ilk iz!

Atı biteviye süren cengâver,
Bu yollar dikenli içten geçiver,
Aşarsan menzili işmar ediver,
Orda gördüğünü ihbar ediver...

Mekânlar olmuşsa yazık tarumar,

Benzerdi dört yanım taze mevsime
Deryalar kükreyip gelir sesime
Bugün köz karıştı son nefesime
Kendime sitemim bitmez lalezar

Kızıl bir yağmurla şebnemler yanar

İsterim ki! ..
Ayrılıklardan çok korkayım...
İsterim ki hep sevinçler olsun;
Hayalde de olsa hep onu yaşayayım! ..
Her güneşin doğuşunda ümitler olsun...
Gözlerin akışında hep maviler olsun...

Gül...
Herkese gül,
Siz de gül verin;
Elinizde gülü verin!
Gülü verin, gülüverin! ..