Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

Enseme soğuk soğuk değişin
Çekilen iliğim sönen gözlerim
Ürperti veriyor sessiz gelişin
Galiba yakındır son saatlerim

Açılır açılır sır kapıları

Göz açıp kapamak gibi öyle kısa,
Bir gün ateşler söner küller kalırsa,

Yılların ateşi söner mi bilemem,
Bir geçmişti deyip gönülden silemem...

Bugün nisan bir nisan, hasretimin ilk günü,
O hazin cıvıltılar, gökyüzünü saracak...
Her yerde haykırışlar, sanki delmiş göğsünü! ..

Artık sildim içimden, beni öldüren hüznü,
Şu gelen yolun sonu, bir dehlize çıkacak...

Bir ikindi vaktine düştüm...
Bir ömür gibi...
Silkelendi yerler! ..
Uçtu son kalan yaprak...
Haykırdılar sonsuza yanarak!
Sanki ellere gider gibi...

İçimizden birisi, gönlümüzü açandır;
Sonsuzluk denizinde, dalgaları aşandır,
Çoğu zaman yanında, bir garibe bakandır,
Acıyla inleyenin, dertlerine koşandır! ..

Görürsün yâd ellerde, hep gezinti yaparken,

Mis gibi kokar portakal çiçekleri...
Aklıma geliverir çocukluğum...
Annemin hayaliyle,
Sanki boğazımı sıkar görünmez bir el,
Yıllarca silinmedi şimdi oldu kaç boğum!
Annemin elinde tüter,

Ulu çınar ağacı, altında hatıralar,
Film filmdi gözlerimde, hep o tatlı şakalar,
Hiç şaşmayan aynı gün, leylekler şak şakılar,
Akın ederdik o gün, öyle seyre dalardık...

Bu ne canlılık böyle, şiirde nağmelerde,

Seher'e...

Gül ışıltısı var yüzünde bugün
Bir bambaşkalık var hâlinde bugün
Var bir tatlılık var dilinde bugün

Gözlerden gitmeyenler var...
Sevginin adı babaydı!
Sevinçle doğan dolunaydı!
Dün bir yıldız kaydı!
Bir çocuk ki gözünde yaş var!
Görenleri gönlüne bağladı!

İstanbul ki gözlerimde...
İstanbul, İstanbul seni bulalı,
Sahillerde çay bahçeleri gül goncalı,
Öyle ki akında el ele gidenler birlik olalı,
Akşamın o loş ışıklı kuytularında,
Büzüşüp küçülür bir garip Adanalı,