Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

Çatılmış kaşlarıyla her gün bambaşka bir yüz
Yüz göz oluşlarıyla sessiz ağlayan gül yüz
Aynı yerde bin pişman acıyla yaşlanan yüz
İçinden geçenleri ah bir bilebilseydim

Yaşamın çizgisini keşkelerim sarınca

Eski bir tahta kapı gıcırtıyla açılır
Bitkin solgun bakışlı hep burada bu yaşlı
Her gördüğümde bilmem neden ki gözü yaşlı
Hiç belli etmez yüzünden ışıklar saçılır
Hemen İki adım atıp daha da yaklaşır
Belli ki önünde eski topraklar aklaşır

Eylül hikâyesi benden sizedir
İçime doğanlar hep meluldedir
Seni bulmak için güle ne derim
Örselerim ufku köze dönerim

Gizemle örülmüş zamanın tülü

Kehribardı...
Issız mor tepelerim...
Dünden beri ağladı!
Kararmış ıslak saçak!
Onlar, bugün yine güneşe küstü!
Duyduğum...

Uçuveriyor günler üfürüyor sam yeli
Büzülmüş bir köşede örtüp yüzünü eli
Hayretle bakıp derler gelmiş o garip deli
Gönüldeki gizliyi göz önüne sermeli

Bakışı bir garipsi neyi görüp üzülür

Gazze’nin Kan Dokunmuş Güllerine...

Şimdi hıçkırığında seni bırakmam seni,
Zalimin eşiğinde seni yalvartmam seni,
Issız garip bir yerde seni koydurtmam seni,
Kör dikene basmaya seni salamam seni! ..

Hasretin alevi yaktı içimi
Yeter ki vermeden son nefesimi
Sağ salim geçersem şu okyanusu
Azmettim görmeye dostum Yunus'u

Nadim olanları görürsün yolda

Esrarlıdır hep geceler korkarsın!
Bilemezsin koynundaki yatanı,
El yordamıyla çıkışını ararsın,
Gecelere veda etme zamanı...

Karanlığın pençesinden kurtulsan,

Mehtap!
Afitap!
Açtığım ilk kitap!
Her düştüğümde bitap!
Gönlüme gelir gizemli bir hitap!
Karanlığı açar mehtap!

Hiç de böylesine sisler örtmemişti gözlerimi
Yoksa önümdeki yükselen ilkbahar selleri mi
İlk gördüğümde çoktan adı silinmiş izlerimi
Banar çökerim sımsıcak çamurlara dizlerimi
Sanki arayıp bulurum kaybettiğim gizlerimi
Kim unutur bir yanından ısırdığım sözlerimi