Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

*
Çanakkale diyorlar şimdi öyle ki sessiz
Ahmet Ali Hüseyin Hasan yalnız kimsesiz

Şu mezarın taşında akan onun gözyaşı
Baksana bak yazıya yaşı oğlunun yaşı

Lüle lüle saçları gövdesine dökülmüş
Kıvrılmış dalgaları inci inci dürülmüş
İşte orman ve deniz öylesine örülmüş
İç içe dürülüşün delisiyim delisi

Dolanmışım ipine şu masmavi denizin

Sen…
Sen, Neden?
Kaçırıyorsun gözlerini benden,
Neden ki neden!
Beni seviyor musun?
Sormak istiyorum...

Seninle yaşıyor gibi hep seni sevip özledim
Unuttum kaç yıl yas tutup senin yolunu gözledim
İçime sindiremedim bu vefasız gidişini
Rabbim candan sevdiğimin bağışla günahlarını

Bil işte o gün ömrümde ilk silleyi senden yedim

Yerlere belenerek acıklı haykırışı,
Hep gelip geçenlerin acıyarak bakışı,
Yufka yüreklilerin üç beş kuruş atışı,
İşte böyle günlerin sokaktaki akışı...

Bağrıyor; bir sadaka, verin bana sadaka,

Peygamber evine benzedi evim
Kaşık çatal kazan içi boş tabak
Kevsere giriyor melul gözlerim
Dön geriye bir bak, dön bir daha bak

Arıyorum seni sakin köşende

Ey gönül kuşum, seni çok özlüyorum;
Ufka bakıp da yolunu gözlüyorum,
Son gördüğüm hayalini izliyorum,
Ne olur sevdiğim, çıkıp da geliver!

Ay yüzünde al al güller açtığında,

Hep sokaktaki yüzler
Nereye bakıyor?
Gündüz bile karanlık! ..
Sanki muştunu bekliyor...
İki sevgili,
Neden?

İlk akşamdan önüme düştüğünde hüznün sisleri
Yakınımda sitemli öterdi arap bülbülleri
Şimdi yan yana gelip üçe katarlar sevgileri
Çok geçmeden ikisi birden dururlar tam karşıma
Biri gelip sımsıkı yapışıp siner bir yanıma
Öbürü cıvıltıyla karışır hüzünlü şarkıma

/ …… /
Efendim!
Candan öncedir efendim!
Beni yıkar gider fendim!
İçimden yanar sanırdım kendim!
Efendim?