Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

Çok eski zamanlarda bir sarı öküz vardı
Her an boynuzlarında bir sinek vızıldardı

Önüne ne geldiyse hemen yeyip bitirmiş
Kıpkızıl haleleri hep göğsünde yanardı

Çocuğum...
Artık...
Görmek istemiyorum;
Güle düşen katreyi!

Çocuğum...

Gözlerinde hüzün çiçekleri,
Şebnem şebnem...
Acep var mıydı bir bildikleri? ..
Sen gidince buz kesildi sinem! ..
Kime ne desem ki ne söylesem,
Bilebilsem...

Güneşin bir başka doğuşu vardı burada;
Önce tatlı bir serinlik dokunur;
Gölgeli yamaçlarında…
Bazen boz tepelerinde,
Kızıl bir damlacık büyür gözlerinde…
Demir yolu hatları,

&

Dün geçti...
Geride kaldı;
Ah, zaman; yine öldü zaman!
Bir masumun şimdi ezildi eti,

O gün, bugün...
Davacı,
Aynı davacı!
Hep yangınlar...
Ağlıyor bir köşede çocuklar...
Yarınlar?

Bitmişti ne yazık ki
Her şey
Gidiyordum yine
Bilmecesine
Boşalmış başımın bir yeri sanki
Öylesine süzgün ölgün bir nesne

Seni özledim seni öylesine özledim
Beslediğim sevgimi aşikâre söyledim
Sessizce seni candan sevenleri dinledim
Sevgili peygamberim diye diye inledim

Çok yaklaştı uğultular ötesi çok karanlık

Üzüldüm...
‘Yok’ artık diyorsun!
Nedenini sormuyorum,
Kalbinden siliyorsun...
Öyle mi?
Şimdi öldüm... Öldüm!

Senin gözlerin benim özlediğim denizimdi
Kimsenin bilmediği cevherim yeşilimdi
Hayalin ışığıyla gölgelerim titredi
Bu akşam gönlümdeki denizlerim kükredi

Asarlarsa göğsüne okunamaz yaftanı