Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

Bir ışığım var gecelerde
Gönlüm dinlenir doyumsuz hecelerde
Sanırlar son nefesimi alırım
Oysa ben o gece ilk güneşe yatıya kalırım...

(02.07.2011 22.30-Şarkışla)

İlk defa nağmeler yıkıldı…
Birden dağ deviren yel,
Aldı götürdü beni!
Gözlerimde erguvan bir el…
İlk defa burada hatırladım seni!
Gözlerime mıhlar çakıldı…

Olsun da her dem bir gülümseme
Yeis erkenden girmeden benliğime

Niye derler kimseye güvenme
O zaman çık git dönüşsüz ölüme

Şanlı bayrağıma...
Dalgalan şafaklar gibi! ..


Al kanla bir ay bir yıldızdan aldın rengini,
Ne güzelsin, hiç kimseler bulamaz dengini! ..

Hayalini gördüm mistik köşede
Sisleri silecek şule elinde
İçimdeki inci sepken selinde
Kirinden tertemiz yârene erdir

Özüme çekilen zarı süzerim

Yeşiller sarıya dönerken
Ağlar gözlerimde kasım güneşleri
Dinlerim hiç duymadığım kemankeşleri
Şimdi kızıla boyanır dünü bugüne eşlerken
Her doğuşu güneşin dünden de erken

Anne…
Dile ne kadar hoş gelen,
Unutulmaz bir kelime...
Onu ne tatlı överdin
Her değdiğinde elleri gönlüme...
Yüzüme gülen!

Sana açtım yüreğimi
İyi bilirsin sevgimi
Mor menekşenin bakışını
Kıskanırdı gözlerin sahi mi

Değil mi

Biliyorum...
Hep acılar denizindesin;
Hayat, acı ve tatlı,
İçinden hangisini çekersin?
Karşına çıkar bir atlı,
Ardına düşersin,

Aziz milletime! ..

Milletimin gönlünde yaşarsın ki yaşarsın,
Ta ezelden gelirsin sınırları taşarsın,
Ay yıldızın doğunca sürurum cumhuriyet,
Girersin gönlümüze kurarsın hakimiyet! ..