Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

Sinsice eller uzanır sol yanından göremezsin
Uzaktan her gördüğünü kötü sanıp yeremezsin
Kirler içinde büyümüş bahtınla gül seremezsin
Sana derlerdi ya onlar sinlerime giremezsin

Engereğin gözündeki ışık olmayı istersin

Eğer bir gün diyerek gülümserdi gözlerin
Fısıldardı hüznünü dile gelen gizlerin
Öylesine derindi hele sevgi sözlerin
Gaibe sürüklerdi yüzündeki izlerin

Eğer bir gün demiştin geldik ilk yerimize

Garibim, Arif'im!
Bir köşeye çekilip mahzun durma!
Bak, seni bekleyenler var boş kalan sayfalarda...
Zalimlerin çirkin mi çirkin sesine hiç aldırma!
Bir şiir yaz sevgiye dair...
Bir gün senin de bayramın olduğunu düşün şair!

Gerçekten...
Tasan var mı?
Ya, gelecekten? !

Ne ummalı insan?
Bir de olursa içinde nisyan! ..

Bir demet çiçeğe,
Koskoca bir bahçe,
Verir gönül erleri! ..

Nihayetsiz geceye,
Ay ışığı düşünce,

Su sesi! ..
Gelir...
Koşar insanlar! ..
Gıcırdar ahşaplar...
Loş ışıklar...
Şırıldar sular...

Kızıl yalımlı yollarda
Köz dikenleri geçerken
Serin ıssız şafaklarda
Eşiğe düşen neferken

Gelip gelip günler geçti

Yangın yangın çöllerde koşuyorum seraba...
Her dem akşam güneşi, ufku yalarken hüzün,
Vurgun yemiş tenlerin hicabı mı acaba?
Hep tunçlaşan ufkunu, çevreleyen güzün! ..

Önüm açık pembemsi, düşüyorum seraba,

Güneşi hiç görmeden sabaha bir gülümse
Bir gün her canın sonu geliveren ölümse
Ne zaman yeşerecek sığındığım çölümse
Küflü sayfalarımda unuttuğum gülümse

Her geçen günüm bana dayanılmaz zulümse

Neden ki gelmiyorsun
Sormadım soramadım sana
Aşkım küstün mü sen bana
Demek yine gelmiyorsun
Tamam bunda da böyle olsun
Hiç kırılmam kırılamam ki sana