Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

O güller ki can evinde gölümüz,
Ömürde bir güle dönerse özümüz,
Bilinmez nelerden geçer gönlümüz! ..

&&&

Teskin edeyim derken, yine ağlattım seni,
Yaktın beni diyerek, kanayan gözlerini,
Hele her duyuşumda, eğreti sözlerini,
Soyulurken cepkenim, epriyen yerlerini;
Hadi dikeyim derken, yine ağlattım seni...

Ya Rabbim!
O kadar yakınsın ki!
Göstermek istediğini gösterdin…
Örtüler üzerine örtüler gerip göstermedin kirleri…
Sıcaklık içinde verdiğin serinliğin;
Bir de eşyada gösterdiğin derinliğin…

&
Baharın erişilmez ışıkları,
Hele o gülümseyen çiçeklerin,
Şebnemli sevgiliye bakışları;
Hele o unutulmaz gözlerin! ..

&
Daima şiirin gizeminde bir ses olmak için,
Yaşamın renklerinde bir damla olmak için,
Hele bir de gülistanda barınmak arınmak için;
Ne kalır geceden taze sabaha bilmem ki bilmem,
Asumana kükrerse denizler önüne geçemem? !

Şu miskin hâlimden kurtulmak için
Çirkefin içinden sıyrılmak için
Gönül alazından ayrılmak için
Başım aşağıda mahcubum sana

Tamam tamam deyip her seferinde

1
Sevginin sepken yağmurunda,
Bu yerdi büzülüp ilk defa ıslandığım…
Sisli bakışlarım kimin umurunda,
Fısıltıyla gelip geçene seni andığım...
2

Bil ki gönlümüz var uzak ellerde
Bakan gözümüz var mavi göklerde
Biliriz Fizan'ı Firengistan'ı
Kuşatır obamız ta Türkistan'ı

Soyu sopu bitti diyenler var ya

Kalbimi istemiştin!
İşte getirdim sana!
Artık, gidip kayboldu; bil beni!
Kalbim ve sen…
Yaşayın!
Sevinci, seviyi…

İşte bayram!
Sevinç duymak istiyorum...
Ama...
Neden?
Duyamıyorum...
Bir ukde yakıyor içimi;