Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

İlk akşamdan okunur mahmurca gözlerimden,
Koltuğumda oturup da dinlediklerimden,
Ayrılıp gidiyorum loş odama yerimden,
Kaynar içim benek benek ter akar tenimden,
Öyle ki gece sessizliği ruhuma işlediğinden! ..
Musikilerinde seni hep seni dinlerim ben,

// Zamanı anlamak!
Olmadan yamak!
Öğretemedim, öğrenemedim;
Bin türlü takla atmak!
Hele hiç mi hiç hesabımda yok;
Yan gelip yatmak...

Keşke denmesini hiç sevmedim sevemedim,
Kimsenin keşke demesini hiç istemedim,
Hele sevgililerin sevgi akan dilinden,
Keşke diyerek her şeyin bitmesinden! ..
&&&
Bugün gibi olsun bütün günleriniz...

Sevgiyle seyrettim, rengârenk tüylerini,
Dinlemeye doyamam, şekvalı seslerini,
Dallara konuverip, ne de güzel sohbetin,
Sırrına aranızda ereyim letafetin! ..

Enginlere inmeden, bulutlarda uçarsın,

Bu seninle yeniden doğmak, doğmaktı;
Sabahın güneşi gibi…
Susuz ellere bir yağmur olup yağmaktı.
Hep sen oldun şu gönlümün sahibi!

Rengini cömertçe sunan denizyıldızları,

Dilimin ucunda ilk kelime
Selam…
Gönlüme…
Son yazılan bahtıma;
Nedir bilemem!
Şu gördüğüm yapıdan,

Güneşin doğduğu yer gözlerin baktığı yer
Masmavinin yeşilin kaynaşıp taştığı yer
Gümüş gibi suların hep nağmeli akışı
O rengârenk kuşların sevinçli şakıyışı

O kubbemsi toprağın ayağa kalktığı yer

Bil, kalem olmadan yazı yazılmaz,
Sözünde durandan öne çıkılmaz,
Küfürde uyuyan gece ayılmaz,
Niye ki kırasın bence kalemi...

Bakınıp dinlersin sinsi âlemi,

Güneşli, esintili; çok güzel bir mart günü…
Hüzün bürüse de gönlümü, iyi ki doğdun;
Ne kutlu, ne de umutlu bir gün, Birkan bebek!
Oysa sen daha, küçücük tazecik bebeksin!
Bir bakarım, belki yarın, belki de öbür gün;
Sevinçlerinle uçuverecek kelebeksin!

Güneşin koynunda
Yenidünya çiçekleri
Hiç kalamaz ayazda
Buz tutar içecekleri
Dünden kalan
Hele son tufan