Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

Gecenin geç vakti…
Öylesine bir çıkış ki haykırdı;
Be adam, yoksa unuttun mu saati? !
Densiz, nedendir bu yersiz lakırdı?
Damda deve arıyorum!
Nasıl olur da damda deve aranır?

O kadının koydular adını;
Vıdı, vıdı!

Artık adı hatundu...
O, ar suyunda yundu!
Kimseye veremedim adını...

Anneme...

Annem her dem sımsıcak, onun için ölürüm,
Sabah erken başımda, onu gelmiş görürüm,
Eve biraz geç kalsam, çok üzülmüş görürüm,
Annem annem diyerek, sen de inlemelisin!

Gerçek sofrasında bulduğu tadı,
Yalancıdan her yediği tokadı,
Bakar listesinde hiç yoktur adı,
Anlar birden kesilince takadı!
&
Uyarı var mı bir bak, şu verdiğin tarife;

İlk çağrı...
Düşmeden gecenin en ağırı!
Unut artık geçer;
Gözlerindeki ağrı!
Balkonunda ilk kahvesini içer...
Yine yıllar öncesinden bir çağrı!

Yazıyorum seni şu taşın alnına
Sansınlar geçmişi yazan bir kitabe
Şu levhayı asın onun sağ yanına
Desinler ne kadar uzun bir hitabe

O mahmur gözlerde dirilen şebnemler

Dökülür dilimde benim şiirim;
Çağlayıp kükrerim inci serperim,
Üstadın elini önce öperim;
Bil ki son sözlerim, sevgimden gelir! ..

Yıkmayın eskiyi yerinde dursun,

Güven...
Demesinler kalmadı;
İnsana güven...
Kimdir, seni görmeden öven?
Çoktandır silindi sayfalardan adı...
Öyle ki sen, önce Rabbine güven...

Artık, burası yokuşun son noktası...
Alınmış elimden benliğimin kıstası...
Göremiyorum!
Bir yanımda Dünya haritası,
Diğer yanımda Türkiye haritası...
İşte bu an kördüğüm olur şiirimin notası;

Terk etmek…
Daha kötüsü ertelemek!
Terk etmeyi,
Terk etmek!

Terk edemediğimizde,