Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

Neden?
Neden, diye sorasım geldi!
Oysa biz, hiç kapatmıyoruz kapıları...
Neden?
Neden, özlüyoruz bomboş yapıları?
Sessizliğe bir de sensizlik mi?

Daha körpecik, Yusufçuk!
Çocuk!
Öyle ki sessiz Yusufçuk kuşu!
Ellerim şakağımda…
Uzaklara dalıyorum…

İnsandır; boyutları gözlerinde...
Oysa!
Denizler mavi kandır!
Haydi, beni ilk sabahlara uyandır!
Sonra yaradılışın sırrına yandır!
Ellerinde ne kaldıysa...

Kıyıda serpişen bembeyaz incili dalgalar
İşte bu âlemi titreten bir deniz akşamı
Ay muştuyla çıkıp gümüş gümüş denizi yalar
Bitkin gönüllere üfüren bir deniz akşamı

Bu karanlığı kıvır kıvır delen yakamozlar

Kirpiklerimdeki taze şebnemsin,
Ahu gözlerimdeki sımsıcak nemsin,
Gönül bahçemdeki çim çim çiğdemsin...

Taşların alnından çağıltılarla,
Nağmeli akışın ışıltılarla,

İşte kar! ..
Beklediğim kar...
Gönlümü de bürüsün;
Böyle beyazlar! ..
Yakar beni ayazlar;
Hele bir de olursa,

Ömürde olduysan, geride kalan,
Kızıl gözlerinde, göllenip dolan,
Bilebilsen; göğsümden, çıkarmadığım;
Yaralı tenimden, koparmadığım;
Yıllarca göğsüme, sarmaladığım?

Hayatı paylaşmak için
Gelmiştik
Kol kola gönül gönüle nice yerler
Geçmiştik
Siz de buyurun gelin hadi gelin
Hayatı paylaşmak için

Elinde heybesi gider yine bilnmez bir sefere
Bir civandı ki benziyor hayalimdeki nefere
Bir anlık hiç bakamadım gözlerinden ağan fere
Uğurlar olsun can parem seni görmesin kefere

Ardında iki yaşlının dünden beri gözü yaşlı

Gidişler ve dönüşler...
Hep mutluluk getirsin istenir...
Her açtığında nisan yağmuruna ellerini...
Bulutlar göverir;
Düşer;
Bir damlacık düşer...