Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

Neden bulutlar
Kızıl rengini dokur
Ferşten Arş'ı mı okur
Merhaleler geçip geçip de
Varış son menzile mi
Hani gözlerinde

Gönülden bir titreyiş
Olsun da sevgiden
Elinde değil bu özleyiş
Sonunu düşün de
Sevdiğin gitmesin elinden
Son gördüğüm hayal de

Ne yazdığını bilen şairim...
Öyle mi?
Korkarım bir gün eriyip giderse elimdeki şiirim...
Senden alırım unuttuğum sözlerimi!

Sislere dokunan gözlerini...

Bu öyle bir gülümseyiş yaşama,
Korkmayın hiç, geçirirken aşama,
Hem fikrinin nurlarını dağıtma,
Hiç bitmesin, o özleyiş yaşama...

Hep gençlerdi şu âlemin sevinci,

1
Şiirin dilinde suskun bir ozan;
Kimse arayıp bulun oyunbozan!
2
Deniz gözlerinde büyürse eğer;
Tebessümlerine renklerin değer!

Silkin silkin atıver, üstündeki yaftanı,
Biraz silsen olmaz mı, geçmişteki hatanı?
Ne olur kendine gel, geçmeden saatlerin,
Orayı geçip de gel, çökmeden gecelerin...

Silkin bir daha silkin, dinecek acıların,

Ağlayan göze,
Gülümseyen yüze,
İğneleyen söze,
İçinden eriyen öze,
Dönüp bir bakmaktır!

Neden?
Neden, diye sorasım geldi!
Oysa biz, hiç kapatmıyoruz kapıları...
Neden?
Neden, özlüyoruz bomboş yapıları?
Sessizliğe bir de sensizlik mi?

Sevgiden Sevgiye…
Hep vardı erenlerin yolundan giden,
Hiç açılmasın diye çektiğin,
Çoktandır unuttuğun ilk kapıyı aç!
Ay gibi görüyorum şimdiden;
Özünden, sevginden, sevgiden;

Bakınıp aranmak varsa, aranırım yakınımda!
Maziden gelen haberi, hep saklarım çıkınımda!

Maya bakışlı surata, durup bir tokat da sen at!
Gözde nasıl büyütülür, aslına zıt duran sanat!