Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

Sevgili…
Can sevgili!
Aslında sen bana o kadar yakınsın ki!
Hiç uzaklaşmadın benden…
Denizi ayıramadım gözlerinden…
Dalgaların hışırtısı, fışırtısı…

Hoplayıp zıplar bir elinde çifte numara,
Bellidir oyunun adı; dalavere dubara...
Kırışıp eprimişti, elinde kara para!
Sonunda atarlar kendini sisli bir kenara!

Burada boşu boşuna değildir kanara!

Gerçek Hayat Hikâyeleri’nden...


Kurtuluş Parkı’nın karşısında dolmuştan indim. Ayaklarım, gerisin geri gitmek istiyordu sanki. Heyecanlandım! Birkaç yanlış girişten sonra adresteki sokağı, sonra evi bulabildim. Apartmanın kapısından girerek beş numaralı kapının ziline bastım. Kapıyı Özden açıp şaşkınca gülümsedi:
“Buyurun... Dayı, siz ha! Elindekini alayım. Şuraya buyurun lütfen! ”
“Sizi iyi gördüm. Osman? ”

Hey bre densiz!
İfrit yüzüne kim bakar?
Meymenetsiz!
Kir artığı yüzünden ne akar?
Rezil!

Gözlerim bir ümitle, ufka bakındığın gün,
Beni görenler sandı, dünden beridir üzgün,
Aynaya bakışımda, eriyorum günbegün,
Çökerse gözlerime, hiç silinmez kör duman,
İçimde yanar bir yer, güller yandığı zaman!

Çok severim çok, öyle çok severim ki severim;
Hem özlerim, Taşköprü'den Seyhan'a bakmayı...
Akmayı, bazen tarihin koynuna dolup akmayı!
Bir de kişneyip duran atıma çifte urgan takmayı!
Arayıp bakarım, kızıl akşamlarda Taşköprü'den,
Kızlı analı geçenleri çok özlerim, çok severim!

Bugün...
Sorularla başladım güne!
Oysa ilk ışıkları yakan ben olurdum!
Dün, en son deniz mavisinde durdum!
Önce hangisi doğar renklerin bu gün?

“Yıllarca ufkuma dikilen rüzgâr kanatlı gök bayraktı;
Şimdi de gönüllere sığamayan göklerde al bayraktı! ”
1
Gönlüm öyle ki uzaktan uzağa buraya aktı;
Öyle çok özlediğim kızıl dalgalı gök bayraktı...

Gönülden bir titreyiş
Olsun da sevgiden
Elinde değil bu özleyiş
Sonunu düşün de
Sevdiğin gitmesin elinden
Son gördüğüm hayal de

Gecenin zulmeti, yanıp döküldü,
Hayat dolu gözler, korkup küçüldü,
Zamanlar güneşe, küsüp dürüldü,
Özlediğim o güne, gelip dönüldü...

Çabuk unutulmaz, kızıl seraplar,