gül dalında bülbül
sevgiliyle hep gül
o öpmezse seni
var sen yine de gül
sevgiliye sun dudağı
Sabah akşam ıslık çalan bir rüzgar,
Eşliğinde kavak dallarının şarkısı,
Tek tek düşen sararmış yapraklar,
Bu ağaçların hüzünlü yazgısı.
Hakiki görüntüde de sonbahar,
Dinmiyor iniltiler, bu soyunan tabiatın yası,
ardıma düşmüş yalan gözler
ne dünümü düşler
ne yarınımı
özümden bir parçaydı
ona bıraktıklarım
ferinden kaybetmiş değer...
bir damla şiir kat
gönlümün duru köşesine
yalnızlığa inat
yaşam sazının vur teline...
çoğaltma beni artılarla
matematik defterlerinde
yıllarımı sahneledim
figüran dramaydı saniyeleriyle
hükümsüzdü düşen sarı yapraklar
tiyatroya her girişimde
ardışık gizemlerde gezişim
tütüyordu gözbebeklerimde...
üç köpeğin ortasındaydım
havlayan
ısıran
ikisini de yapan
olgunluğumu tescilledi
hayat koridorunda
uhrevi düşler sancısındayım
ebemkuşağı renklerinden öte
sıralanmış edebi düşünceler
hayat fermanında el öpüşte
dinginse dimağım Araf huzmesinde
ufuğa kaygısız bakış süsler
aşkımı çöle çevirdin
kaktüsleri susuz yedirdin
yüzüstü tozlara beledin
ayazlara terk ettin beni
feleğin ortağı oldun
yoluma akrepler koydun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!