Ali Urgan Şiirleri - Şair Ali Urgan

Bir rüyâda hayâle,
Dalınırmış o yerde.
İnsan bir kez sevince...
Arınırmış o yerde.

Orda uyur inceden,

Su akar yolunu bulur,
Irk akar soyunu bulur.
Soy aslına rücu olur,
Selam Türkmen Alevi’ye.

Buluruz kutlu felâhı,

Pervâne ateşi yaksa içimi,
Manevi dergahın işte bendedir.
Senden öte hayat bir su içimi,
Ne Şıh ne Şeyhim var, huzur sendedir.
*
Kulun bir müridi olmadım, olmam;

Lâl olsun ki dilim şu efkârımdan,
Bir an bile olsa çatmadım seni.
Dileyerek yüce o Hünkârımdan,
Sensiz bir rüyâ'ya yatmadım seni.

Gökyüzünde aşkla uçan kumrular

Neylesin şu gönül, sensiz divâne,
Bir yabancı gibi bakar gözlerin.
Dostum oldu sırdaş denen meyhane,
Bir alev misali yakar gözlerin.

Oy kara gözlü yâr şimdi nerdesin?

Nice gamlı kedere düşmüştüm senin için,
El gibisin, sırıtma karşıma geçip geçip.
Bir inkâra bürünüp yaşarken kendin için
İpe dizerdim seni her gece içip içip.
Ah Leylâ!
***

Çağır gözlerinle o kuytulardan,
Şu bendeki kırık kalp yerin olsun.
Uyandır derince o uykulardan,
Al şiirlerimi hep senin olsun.
*
Dinle de sevenin aşk hitâbını,

Oku aşkın adını dertli hikâyesinden,
Sevdam hebâ olurdu sen de bana yanmasan.
Gözler ruha değerdi Leylâ efsânesinden,
Kimler yaraya merhem, yâr'dı sen olmasaydın?
***
Bülbülüm haber verir Leylâ'nın lehçesinden,

Bir yaprak misâli şu sendeki hâl,
Ruhuma akan sel, ısdırap sensin.
Hazan mevsiminde kurumuş bir dal,
Sahrâda görülen o serap sensin.
*
Sensin bu âlemin eşsiz güzeli,

Güneşi çıldırtan ay yere inmiş,
Volkan patlaması yürekte sancı.
Azgın fırtınalar sükûta ermiş,
Ay güneşe, sen ki bana yabancı.
***
Kalbim sensizlikten kanıyor mâdem,