Ali Urgan Şiirleri - Şair Ali Urgan

Hazan; mevsimin son cilvesi, insan ihtiyar olur,
Kim neyler şu köhne âlemi balın zehri olmasa.
İki gönül seyrân edende maşuk berhûdar olur,
Kim ne bilirdi kıymetini gözlerde yaş dolmasa.

Gece gelme kapıma,
Duyarlarsa söz olur.
Şu kış ayında karlar,
Kapanmazsa iz olur.

Bir kalp çarpar solumdan,

Kaç mevsim geçti de ben yaşamadım.
Neyledim dünya da bilmiyorum hey!
Ar olsun Vallahi, hiç coşamadım,
İşte gidiyorum, ölüyorum hey!

Düğümlendi bende türlü kelime.

Gökyüzünde güneşin son doğuşudur bugün.
Sensiz kalmaktansa yâr, Allah canımı alsın.
Cin'in şeytan, şeytan'ın cin boğuşudur bugün,
İstemem gecemde Ay, sükûta ramak kalsın.

Duygular bir harâbe, bu gece kan içinde,

Ruhumun kanatları var türlü türlü renkten,
Alemler perdesini benim için açıyor.
Ahenk ile raks eder, sarhoş olur zevkten.
Bakma sen, şimdilerde ruh kendinden kaçıyor.
*
Bir avâre haldeyim, hem derya hem beldeyim,

Duygular perişan hasretin sahra,
Bir efsunlu zehir dilsiz heceler.
Seninle vuslatım başka bahara...
Ben gibi inliyor sensiz geceler.

Mavi bir tül sardı şu gökyüzünü,

Kafir Şeytan çıktı bak külahından,
Dertli bir aşığın alma ahından.
Bizârım geceler şu günahımdan,
Kalbim seni birgün unutur sanma.
*
Tepesi dumanlı aşılmaz dağlar,

Siyah gözlerinden verdiğin çile,
Hasretin vurdu da bak geldi dile,
Gökte bülbül bile değmedi gül'e,
Say ki bir kimsesiz yalnızlığım bu.

Kaderini bir ağ gibi kim ördü?

Bir rüyâda hayâle,
Dalınırmış o yerde.
İnsan bir kez sevince...
Arınırmış o yerde.

Orda uyur inceden,

Pervâne ateşi yaksa içimi,
Manevi dergahın işte bendedir.
Senden öte hayat bir su içimi,
Ne Şıh ne Şeyhim var, huzur sendedir.
*
Kulun bir müridi olmadım, olmam;