Kesilir ömrümüzün sesi dolunca vâde,
Ölüm, yeni doğuşun ses veren bir sesidir.
Ten girince toprağa, olur ruhlar azâde,
Ölüm, yaşamak için bir su, ekmek gibidir.
.
Sevdası günüme derin nefesti;
Kalmadı sevince bendeki gurur.
O ses ki ukbâ'dan sanki bir sesti,
Sensiz şu hayâtım bir harâb olur.
**
Gençlikte ervâhım bana sırdaştı,
Hazan; mevsimin son cilvesi, insan ihtiyar olur,
Kim neyler şu köhne âlemi balın zehri olmasa.
İki gönül seyrân edende maşuk berhûdar olur,
Kim ne bilirdi kıymetini gözlerde yaş dolmasa.
Gece gelme kapıma,
Duyarlarsa söz olur.
Şu kış ayında karlar,
Kapanmazsa iz olur.
Bir kalp çarpar solumdan,
Kaç mevsim geçti de ben yaşamadım.
Neyledim dünya da bilmiyorum hey!
Ar olsun Vallahi, hiç coşamadım,
İşte gidiyorum, ölüyorum hey!
Düğümlendi bende türlü kelime.
Sevinci gam eyler kim ki öteye muktedir,
Terki diyâr etmeden hep hakikati söyler.
**
İlâh’ı çok olanın son durağı pek hazin,
Hayatı eder hebâ, hem çalıp kendi dinler.
**
Turan ovasında her yer Ötüken,
Ruhum süzülerek sanki uçuyor.
Kılıcı kuşanmış Bozkurt Kültiken,
Oturmuş Başbuğ'um kımız içiyor.
***
Yaşayacak Türklük dökülen kandan,
Sevsin diye baş eğmiş nâ'mahrem helâline
Ruhuna değen dertli ney'miş pür celâline
Gel de gör maksat neymiş şu yaralı hâline
Bir karabasan gibi sindi şu pervâneler.
Yetim kalmış sevdayı bir eleme salmışlar
Zemheride gül açar, ruhuma peydâ olur.
Meylerde sâki nâçar, gizemli hülya olur.
Gizlerde peri uçar, sanki bir Leylâ olur.
O girdabın dibi yok, can ten'den çıkmayınca.
**
Aşkın sıcak kolları sanki bir dulda olur.
Diş biledim sensiz geçen nice gecelere
Küstüm seni anlatmaktan âciz hecelere
Sordum deli Mecnûn gibi, seni nicelere
Pişmanım!
Kaybederken yine seni çöken şafaklarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!