Ali Admış Şiirleri - Şair Ali Admış

Gece yarısı. Saatler 25 Kasım'ı gösteriyor.
Bu, bir kutlama değil. Bu, sizin kaybettiğinizin resmidir.
Benim varlığımı, emeğimi, sevgimi hiçe sayanlar;
Bu tarih, benim intikam yemini ettiğim gün.
Annem, babam, kardeşim...
Siz bana ne bir sevgi ne de bir destek verdiniz.

Yük oldum, taş oldum, ağır geldim ben herkese.
Dert oldum, yara oldum, kahır oldum ben herkese.
Sevdim, sevilmedim; önemsedim, önemsenmedim.
Ağrı oldum, kaygı oldum, şüphe oldum ben herkese.

İçim temiz iken pis gördüler, hor görüp dışladılar.

İçimde bir yerlerde olan sevgin tükeniyor.
Bana bıraktığın acılar, kırgınlıklar da geçiyor.
Gidip gelen hayalin de hafızamda kayboluyor.
Etrafımı, yerin de olmak isteyen insanlar sarıyor.

Eskiden seni görürdüm gece rüyalarımda.

Sabırla beklersin de, bir çiğ bile düşmez yaprağına.
Hatanı ararsın da, dert yükü bırakmaz yakanı.
Sen özün olursan, insanlar yanlış anlar seni.
Sen doğru bildiğini yaparsan, eğri görülürsün.

Tutuşur yanar canın da, çıtını bile çıkarmazsın.

Sana, sana söylemek isteyip de
Söyleyemediğim sözlerimi,
Gözlerinin içine bakıp da
Dalamadığım için gözlerimi,
Affet, sevdiğim, affet.

Ben kendi göğüme bakan adamım.
Sizin bahsettiğiniz o sevgi dekoru,
o bol keseden dağıtılan değer fısıltıları,
benim camıma vuran boş bir rüzgâr.

Çünkü gördüm ben,

Bugün… sensiz…
Belki keyifli bir gün geçirdim,
Ama sensiz geçen bir gün…
Ne kadar keyif verebilir ki…

Sen güldüğüme sakın bakma,

Ah be sevdiğim,
Herkesi koydun da şu gönlüne,
Bir ben ağır geldim sana.
Her şeyi düşündün de,
Bir beni tutmadın şu aklında.

Anlatamadığım o kadar şey var ki içimde.
Ah, bir vursa dilime, yazsam, kağıtlara dökülse…
Ben yazarken siz okurken yorulursunuz diye,
Yazmaktan hep vazgeçtim, yine attım içime.

Hem yazsam, ne anlarsınız ki, o da ayrı bir mesele.

Birden bire âşık olasım tutuyor,
Ne yapacağımı bilmediğim bir anda
Değişik değişik hareketlere bürünüyorum,
Duygulardan duygulara bürünüyorum.

Kendi kendime gülüyorum,