Sana şiir yazdığım ilk gündü
Bir umuttur karşına çıktım
Görünce ne senin yüzün güldü
Ne düşlerim gerçek oldu
Hiç günahsız yere kara kalemi
Ortadan ikiye kırman yok mu?
Geçenlerde senin kitabını gördüm
Tıpkı sen ve Cahit Sıtkı Tarancı gibi
Tam da ortasında garip bir ömrün
Son durak çok daha yakın belki
Bana kalsa hiç okuyacağım yoktu
Ah o güzel şairimin hatırı yok mu?
Ah sen yok musun, ah sen?
Hani o içimdeki barbar kadın
Ne çok sevdim seni bir bilsen
Dilimde mühür gibi senin adın
Nereden çıka geldin bilmem
Duyduk duymadık demeyin
Size güzel haberlerim var
Şimdi beni iyi dinleyin
Hani öyle çok isterdiniz ya
Hem de dünyalar kadar
Herkese bir ev bir araba
Pendik’te bir aslan parçası var
Sen de tepe ben deyim dağ
Ta Asya’dan Avrupa’ya kadar
Aklı sıra gözdağı veriyor
Koskoca İstanbul’a kafa tutar
Ne muhteşem meydan okuma
Her önüne gelen bana şöyle der
Neymiş efendim hayat sana güzel
Bilhassa keyfi yerinde tuzu kurular
Onlar kadar ağlayanı hiç görmedim
Yalandan yere ağlamaklı insanlar
Adamlar var kısa pantolon giymiş
Papaz gibi karalar bağlamış üstüne
Ahaliyle arasına kara kedi girmiş
Yatacak yeri yok yeşil çim üstünde
Almışlar eline bir düdük koş babam koş
Bahar vakti peşine düşerim
Yerini yurdunu hiç bilmeden
Açık havada izini sürerim
Sanki elimle koymuş gibi
Gözüm kapalı bulurum seni
Deniz üstü sağlı sollu
Yola çıkmış gemilerim
Yüzüyor bana doğru
Gerçek mi olacak dersin
Umutsuz dileklerim
Erkek adam ağlar mıymış hiç?
Ağlamak ayıpmış demek
Adamın yüreği sanki kerpiç?
El insaf, o da insan olsa gerek
Rahat bırakın be ağlarsa ağlasın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!