Altı yaşında olmalıydım
Hastaneye yattığımda
Ufak tefek korkaktım
Bir hafta Ankara’da
Onlarca çocuk vardı
Ben bir gül hastasıyım
Gül açar sol yanımda
Bahçelerden yolmadım
Kan kırmızı şu yanakta
Yüzümü yırtıp açıyor
Benim en sevdiğim köpektir
Sağda solda pek görünmez
Üstelik yüzmeyi çok iyi bilir
Çelik bileği hiç bükülmez
Söyleyin, tanıdınız değil mi?
Merhaba hanımefendi
Doğru mu geldim acaba
İnsan kaynakları değil mi?
Burasıymış demek
Hemen gireyim konuya
Dün gibi hatırlarım
İzlediğim ilk dünya kupası
Siyah beyaz bir ekran
Ve büyülü İtalya doksan
İlk heyecan fırtınası
Bilseniz nasıl da haşin bakar
Kaldırımda dolaşan çıplak çocuk
Gözleri fellik fellik izmarit arar
Yüzünde cinnet havası hâkim
Gecenin bir vakti etraf soğuk
Karga karga gak dedi
Çık şu dala bak dedi
Kim uydurdu bilmem
Budalaymış öyle mi?
Yok, canım olsa olsa
Bunu söyleyen budala
Hani bir tırtıl yürür ya
Ölüme doğru ağır ağır
Yüreğine acılar saplanır
Sessiz sedasız gecede
Koca dünyanın yükünü
Sanki sırtına alır gibi
Kardan adam
Adam gibi adam
Öyle şey mi olur demeyin
Niye olmasın efendim
Biz olduysak çamurdan
Kardan da olur adam
Kötü alışkanlığım yok güya
Ne içkim var benim
Ne de tek dal sigara
Hani neredeyse tertemizim
Gözüm yok, kadınmış, kızmış
Kumar falan da oynamam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!