Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

sığmam ki şu yıkık şehre
atsam mı kendimi nehre
karışsam ulaşsam behre
ben dağlarda ölmeliyim

dost dediğin sözün yiyen

Kendim bildim bileli çalışır didinirim
Eğlencede saklansam acıda görünürüm
Kimse bilmezse beni ben kendimi bilirim
Bunca gül çiçek içinde balsız arı/mıyım

Zaman ilaç olur cümle dertlere zamanla

Ah beyim

Akarken gürül gürül şu nehir
İnsanın yüreğinde dert kahır
Kuşun kursağında dane zehir
Uykuda yatar şu koca şehir

Ah güzel

Bir sevda akar öyle hoş güzel
Geçti gönlümün baharı güzel
Hazanım bağım döküyor gazel
Geçti gönlümün baharı güzel

Ne kadınlar sevdim
Sanki rüya, birer hayal
Kimi kaldı sebat etti
Kim kalmadan gitti
Kimi ağladı, kimi güldü
Kimi dünyamı aydınlattı

Gavurun kızı

Savur saçların savur
Gavurun kızı gavur
Kavur yüreği kavur
Bu devranda geçecek

Gel sevdiğim cananım

devran olsun dem sürelim
bahtımızda ne var görelim
ölümse yolumuzda ölelim
gel sevdiğim gel cananım

Gönlüme düşen şu güzel
Gülüne gül takmış gezer
Güzellik Mevla/dan ezel
Bir ateş afata benzer

Örmüş ipek sarı saçlar

Gönül ilacım olsan

sabah erden varınca, sevdan yokuşuna
tav ettim çok dilberi, gönlümüz hoşuna
alıp sardılar cana, kalk sevdam boşuna
dediler cennet mekan, saraya sürdüler

ben el sallarken
sen el çırpıyordun
görmedin
haramiler geçiyordu dört nala

yıkılsın şu kalenin burcu