Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

ne güneştir ne yıldızdır nede ay
insan suretinde güzel ne var say
gezdim Ankara İstanbul İzmir vay
şu Iğdırın dağ köyünde bir güzel

sabah seher düşer yayla yoluna

Saçılıp da dökülsen pür neşe
Bahçede açılsa gül menekşe
Bu karasevda sana da düşe
Aşkın tahtı tacı senin olsun

Kalbimin yarası onmaz artık

bu kavli kametin hikmetin bengisudadır
kuşandığın renk kuşağının rengi sudadır
duyulmaz nağmelerim inler dengi sudadır
sevgili sev beni ahımın ahengi asudadır
günlere isim koymadım zaman hep sanadır

Gönül gönül ahu zarım var
Yaryaralandım intizarım var
Giden gitti bak elde ne var
Estirdin beni rüzgârım var

Ah memleket diyar diyar

seni görür görmez dağılıyorum
tıpkı seni gördüğüm ilk gün gibi
sensizken içim içim ağlıyorum
içiyorum, acı acı içiyorum
halim ahvalim berbat
kurt kuş börtü böcek

dil acizdir elife gelmez, kalem ne etsin
nefret boyanmış dağı taşı,kelam ne etsin
korku kudurmuş konmuş üste,alem ne etsin
çağlara sığınmış karanlık, karartmış gözü

teklik çıkmazında sığınmış, aslan allaha

bildim bilineni katma söze
okuduk ayeti akiti biz
bu alemi perde etme göze
perdesiz alemde gezeriz biz

dervişler devayla geldi geçti

Dert kederdir günümüz
Hay gül hay gül gülümüz
Kapanır açılmaz önümüz
Hay gül hay gül gülümüz

işsizlik açlık kaderimiz

Boynumu böyle bükme be ceylan
Dağlardan ovalara inişini gördüm
Kanayan ciğerimi sökme be ceylan
Heyecanlı hayalini düşünü gördüm
Boynumu böyle bükme be ceylan
Sevdaya dalıp duruşunu gördüm

Gitti dönmüyor gidenim
Çürüdü benlik bedenim
Sormasın dostum yarenim
Selam veda gidiyorum

Karlarım mevsimsiz yağar