Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Dağlar kekik kokanda
Çimenler gül açanda
Koşup ellerimi tutanda
Sen sevda kokardın

Bulutlar dökülünce yere

Bilinmez derdinin, dermanı olmaz
Beyhude gezip, derman arama
Fanidir bu dünya, faniye kalmaz
Görünmez yaramı, gördün mü ki sen

İçtiğim dem zehir, sayma sefaya

Tembihlerini
Dut aklımda tutuyorum
Aklın aklımda
Bu rengi biliyorum

Sır yalnız sır’mı

Ele gel ha gönül el’e gel
Dökülsün derdin dile gel
Yabanı bırak yaren ele gel
İki kaya üstüste dağ olmaz
Dağlar dağa benzesin

Başımda bir sevda gönlümde efkar
Seninle bir bahar olmadı yar, yar
Olmaz kimse benim gibi sevdakar
Seninle bir bahar olmadı yar, yar

Sen gülümsemeyince aşığına

Feri kalktı gözlerimin
Bağı sökük dizlerimin
Önü açık sözlerimin
Gezdim dünya üzerinde

Yürüdüm yollarım ayrı

Çıkamadım gönül dağın içinde
Yaraladı gitti yar beni beni
Göze gelir türlü türlü biçimde
Yaraladı gitti yar beni beni

Nice sevda tuttum yaban ellerde

Akşam serininde sahil boyunda
Elin elimde yürek sıcağında
Yatardık denize göğün koynunda
Aşka doyamazdık can geceleri

Gün telaşında gözlerim gözünde

Buz tutmuş zemheri
Şu ağrının dumanı
Şimdi soyka zamanı
Gül döker her yanı
Ha Leylam

acılar bağrımı söküp eziyor
gözlerim yollarda gelesin turnam
ecel şaşmış gün ortası geziyor
gözlerim yollarda gelesin turnam

tükenmez bu ellerin yası yaşı