Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Ne söylesem taşa beyler

Baka baka gözden oldum
Dil tüylendi sözden oldum
Utandım ben yüzden oldum
Ne söylesem boşa beyler

Şaşma gönül

aldın başını gidiyorsun
kendini dağlardan aşır be gönül
fokurdayıp kaynıyorsun
kendini ummandan taşır be gönül

Sen benden vaz geçince

Bülbülüm sesim duyulmaz dalda
Gül solar gazeller savrulur yolda
Yanar kalırım bir cehennem korda
Aşk-ı sevda yazmaz kalem bir daha

Rüzgâr gibi geçti

ay hilaline yıldızları doldurup
şafağı geceden söküp
güneşi avuçlayarak

Seni kuruyorum kafam içine
İç kemirir ince fikirlerim var
Senden uzak saplantı rüzgâr
Savuruyor gün gün beni kora
Günyüzü görmez şiirlerim var
Adını koyamadığım isyanlar

sen baharla gel be güzelim
güneşin açtığı karın eridiği
dalların yeşillendiği zaman
çiçek çiçek açalım ovalarda
gönüle filiz düşsün sezelim

Sevda kurşuna benzer

günde kalmaz güzel günler
kalkmış gelmiş yar hüzünler
bozulmaz bu fak düzenler

Sen bizim oraları bilmezsin

İlkbaharda çimenler gökkuşağına dönüşür
Mavi mi gözünün alabildiğine mavi
Sarı mı gözünün alabildiğine sarı
Ve kırmızı

Ben
Güneşi söndürdüm
Ayı yıldızı kapattım
Senin için kendimi yaktım
Daha ne yapayım

Gökyüzünden kopup gelen
Benle ağlayıp benle gülen
yüreği yüreğimi gören
Bir sevgili istiyorum

Yazımda papatya kışımda kardelen