Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Dilimde ballanır sevda söylevi
Virane kalmış garip gönül evi
Boşa geçmez bunun ateş alevi
Kül ısıtmaz bedeni, kül olma gel

Derman devası havası hevesi

cevri bahar tattım efendim
yedi veren gülden bana ne
susadım kan içtim efendim
kevser ırmağından bana ne

nice cennet etse halvetin

Hani, gülüyorsun ya, yapma
Ağzında dişlerin dans ediyor
Dudakların bir kaleci edasıyla topluyor tek tek
Sonra yağmur damlasıyla ıslanıyor
Pembeleşiyor yanakların
Zemheri ayazında kalmış gibi

Bu yara, senin yaran
Ondandır sarmayışım
Kanasın istiyorum
Acıtsın istiyorum
Seni unutmayım diye

Kavlini bilmeyen vay kararsız
Huri melek olsanda ne yazar
Aşığa dünyadan geniş Pazar
Senide avutacak bir mezar

Günlerimi güllerle süsledim

Tek tabanca gezerim günü alemde
Bir vefayi bulamadım ben kalemde
Kimi görsem dolanır ahlan elemde
Aman senin balın kaymağın gülün

Almış gitmiş başını haram hıyanet

Ben seni hep gizemli buldum
İçe kapalı yürüyüşlerde geçer
Zaman
Gülme yasaklı günlerim son buldu
Gülmek en çok sana yakışır bilsen

Sefayı sürem dedin cefa kimin
Boş rüyada yata yata git gönül
Kime açtın kime saçtın sır küpün
Nefs nefesini tuta tuta git gönül

Şerbeti kilden karıp şemse süzdür

o mekandarın adıyla ah etmem sana
bildiğinle düşmeyesin gaflete zana
kim adına zülm edersin gafil zamana
parselleyip haramını pay etme bana
zemherimde kardelenlerim açar benim

Öyle düşmüşüm
Yardan yarenden bıkmışım
Başımı alıp çıkmışım
Sen beni saklarsın dağlar

Yarın dizinin dibinde izim silinsin