Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Bülbüle bakın

hüzün kaplamış şu arzı arşı
korkuluk olmuş bağlara başı
şafak söktürmüş sehere karşı
gülün dalında bülbüle bakın

Bülbülüm güle aşık

ah ellerim sevda kokar
sesim yanık canlar yakar
felek kanca sokup takar
bülbülüm ben güle aşık

Bülbülüm dağda işin ne

Gül kokuyor bağ bahçeler
Bülbülüm dağda işin ne
Bağa tünemiş kargalar
Bülbülüm dağda işin ne

Bülbülün ahı var

sevdayi bilmez, isyana sitemkar
küldü sevdaya, nasıl diyeyim yar
düşü zemheri, tükendi gül bahar
gülün zarında, bülbülün ahı var

Bülbülün dilinden seslen

Bahar ol dalında çiçekler açsın
Ol çiçeklerle sen başıma taçsın
Bırak tacında kelebekler uçsun
Sen şarkılar söyle bülbül dilinde

Bunaldım dağlar

Al şu perişanlığı at başımdan
Gençliğimi çaldı güzel yaşımdan
Şu zalim dünya bana zifri zindan
Günlerim geçmiyor bunaldım dağlar

Buradan gidelim

Sinemde bir sancı sarar sevdayı
Hayalimde düşüm kurar sevdayı
Divane yollarda sorar sevdayı
Gel ha gönül gel buradan gidelim

Buralarda duramam ki

allara bürünmüş güzel güneşe vermiş rengini
gönül çıkmazında yanar denk etmiyor dengini
kaderine isyan etmiş yollara vurmuş kendini

Buruk bayram

çocukların harçlığı cepte
lokum, şekerler rafta kaldı
büyükler hasreti pencereden sarktı
gelinler kızlar oğullar damatlar

Bu sürgün

deliydi fırtına
öyle bir koptu ki aldı götürdü seli
ondan terk ettim bu diyarı bu eli
kimse bana deli demedi bendim deli