Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Çaresiz yaram

bağlama karadan başa yemeni
ezelden yakılmış gülü çimeni
dilemen kimseden elden amanı
yaradandan bana çaresiz yaram

Çarkı felek

Bulamadım yerin yurdun ararım
Kimse senin hal hatırın sordu mu
Ben yaramı kendim deşip sararım
Felek senin çarkın kıran oldu mu

Çarkın feleği

emek deyince ne gelir akla
hele nedir ağzındaki bakla
alnımdan akan terden bihaber
geçtiğin köprü ayağı benim

Cefakarım

gel göğsüm üstüne sineyi sarım
bunca gam fekarı dağıt baharım
mey tütüne sardı gitmez efkarım

Aşk cenderesi

seni görünce
gözlerimin içi gülüyor
heyecanla bir sıcak basıyor
şapşallaşıyorum

Cennete vardım

Gül kokusu bülbül sesi
Gelir yârin hoş nefesi
Güvercin kırmış kafesi
Öldüm cennetemı vardım

Ceylanım

Dağlardan seke seke indiğin ova
Melül gözlerinden hüzünlü bir hava
Kim ürküttü kim yıktırdı sana yuva
Mest eden gözlerin nerde ceylanım

Çifte tek

evi dönüyorum ayak sürterek
ev basıyor üstüme ipotek
yarısı sende yarısı bende
yaşam alanını nasıl bölsek

Çıkmadım (yedi hecelilere)

dedim dertlere deva
açsa gün güzel hava
şu sis pus nasıl sava
hey gidi karaahmet

Çıktın yoluma

Sordun mu bu yolun sonunda ne var
Söylemedim toprağı kürerim
Taşı çakılı ayıklarım
Çıktın yoluma