Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Dağlar şu yolları açalım

Heybetine kurban olduğum dağlar
Sizden yüceye selamım var benim
Ölen öldü geçit ver geçsin sağlar
Dağlar gelin şu yolları açalım

Dağlar telaşım

soğutmaz mı karlar yanan ateşi
duman duman tüten yüce dağlar oy
yalnız gezenlerin yokmudur eşi
başımda telaşım yüce dağlar oy

Dağlar vardır

Dik yamaçlar sert kayalar arasında
Dağın aşkıdır düzde güle can veren
Gölgesi düşer yaylaların üstüne
Dağlar vardır dağın ardında sevdiğim

Daha burda duruyorum

Gel kasırga, gel tufan gel
Daha burda duruyorum
Gürleyen gök ağan bulut

Daha kahır çekemem

yine mi esiyor hoyrat rüzgârlar
önüne katacak külüm mu kaldı
virane bağlarda tükendi yıllar
bahar açan gonca gülüm mu kaldı

Dalgaya vur arkadaş

bunca dertle baş etmek
dalgaya vuracaksın arkadaş
ekmek aslanın ağzındaysa
mutluluk köpeğin dişinde

Dalımı kır benim

ulan kahpe felek nedir çektiğim
kaç sınav kaç derstir gelip geçtiğim
küpün zehir bitmez dikip içtiğim
belimi kır benim gözün kör olsun

Dara dıla (gönül ağacı )

Sensin toprağı
yağmuru suyu sen
ısıtan güneşi dinlendiren gölgesi
digel

Dargın gitme


Dargın gitme

Darıldım

Şekerim, sen de ;
Ankara havası gibisin.
Azıyon bozuyon tozuyon
Yağmıyorsun.