Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Bülbülün dilinden seslen

Bahar ol dalında çiçekler açsın
Ol çiçeklerle sen başıma taçsın
Bırak tacında kelebekler uçsun
Sen şarkılar söyle bülbül dilinde

Bunaldım dağlar

Al şu perişanlığı at başımdan
Gençliğimi çaldı güzel yaşımdan
Şu zalim dünya bana zifri zindan
Günlerim geçmiyor bunaldım dağlar

Buradan gidelim

Sinemde bir sancı sarar sevdayı
Hayalimde düşüm kurar sevdayı
Divane yollarda sorar sevdayı
Gel ha gönül gel buradan gidelim

Buralarda duramam ki

allara bürünmüş güzel güneşe vermiş rengini
gönül çıkmazında yanar denk etmiyor dengini
kaderine isyan etmiş yollara vurmuş kendini

Buruk bayram

çocukların harçlığı cepte
lokum, şekerler rafta kaldı
büyükler hasreti pencereden sarktı
gelinler kızlar oğullar damatlar

Bu sürgün

deliydi fırtına
öyle bir koptu ki aldı götürdü seli
ondan terk ettim bu diyarı bu eli
kimse bana deli demedi bendim deli

çağ güzeli

Cadde parkı dolan gelir
Güllü fistan benli güzel
Her geçene selam verir
Mor saçlı ak tenli güzel

Çağırın şu feleği

Bağrın taştır senin ezelden beri
Daraldık daraldı yaşam çemberi
Cefa çektirmekten kalmazsın geri

Çal bir hava oynak

sen değilmisin o gece yıldızı
asmalı bağın şen şıngırdak kızı
yürekler yakıyor şu işve nazı
gül kokular saçıp kaçma uzağa

Cana kıyılmaz canan

toprağın bağrında kederim anla
ey sevdiğim günah ahımı alma