Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Dönüş

Bir bizler barınamadık gördünmü
Şu güzel dağlar ovalar yurdun mu
Bizi ücra köşelere sürdün mu
Ah Anadolum kavimler beşiği

Dost aradı durdu gönlüm

Her tanışa gardaş oldum
Sırtım verip sırdaş oldum
Yol yürüdüm yoldaş oldum
Dost aradı durdu gönlüm

Dost gelmiş

Dost gelmiş

Dost gelmiş haneme gönül sohbete

Dost kapısı

Aradım arşı düştüğüm yerlerde
Bu sevdayı alan olmadı serde
Düşman bekliyor sinsice siperde
Dostun kapısına dermana geldim

Her kimsen ulaşılır ol ki

iki satır yazalım cevaben


bu ne ya

Şeytana takılma

Bahçeden geçiyordum
Bahçede bahçe, gül çiçek rengarenk
Ağaç dalları yüklü meyve sırtına denk
İştah kabardı can çekti

Dünya

Güneş tutuyor sana ayna
Ay mehtap düşer payına
Kokuşmuş kül kokan dünya
Batasın desem batmazsın

Dünya güzeli

kurban olduğum
okyanusu sığdırmış gözüne
ufkun kızılını yakmış yüzüne
ah gelipte otursaydın dizime

Dur be güzellik

bana mı hep tersin
surat ekşitip gidersin
anladık çok güzelsin
baktık, destursuz ya

Düş düşer

Düştü gönül, ince bir derdi aman
Yok ki gönlü avutacak bir liman
Gece gündüz gözlerimde o siman
Bir hoş olur içim yüzün görünür