Ahmet Beltekin Şiirleri - Şair Ahmet Bel ...

Gözlerim seni aradı boş pencerelerde,
El sallarsın diye bekledim,giderken.
Keşke rüyalarıma girsen,sessiz gecelerde,
İstersen,dönüp bakma veda ederken.

İçim titredi giderken,tenha sokaklardan,

Rüzgâr saçlarında mola versin,
Dağılsın güzelliğin bütün tabiata.
Sen olmayınca kalbim delirsin,
Sen bağla beni bu çılgın hayata.

Aşk sürekli kanayan bir yara olmasın,

Geride bırakıp varını yoğunu,
Yalnız başlarsın gelen her yeni güne.
Bütün ömrün boyunca dertlerinin çoğunu,
Hep taşıyacak kalbin dünden bugüne.

Boş yere kalbi kırık dolaşıp durma,

Yıılları yaşlandıran bu acımasız zaman,
Hayatın her sayfasında sadece kalın bir küf.
Hatırladıkça unuttuğun,her gün tazelenen yaran,
Üstelik sen acıdan kıvranırken,
Aşk,sonsuzluğu saran hayâllerimiz kadar tesadüf.
Yüreğinin ateşi gözlerine değince,her yer kör duman,

Tozlu raflarda sarı kaplı bir defter,
Baştan sararmış yaprakları,
Anlamış unutulacağını,
Kurşun kalemle yazılmış bütün yazılar,
Okunmuyor birçok satırı,
Silinmiş hatıralardan.

Taşlara ağaçlara kazınmış isimler,
Koskoca mazi silinmez hatıralardan.
Her şey gibi artık eskidi mevsimler,
Kurtulmak mümkün değil,soğuk havalardan.

Eski olan sokaklara sinmiş hayatım,

Her gün için şiirler yazdım,içimde kalan,
Az çekmedi bu günlerden insanlar.
Her gün ayrı bir dert diye yananlar,
Günlerin kötülüğüne inananlar,
Her şeye isyan edenler,
Bastırılmış duygularını açığa vuranlar,

Pencere önünde bir adam,
Şaşkın gözlerle hayatı izliyor.
İçinde dayanılmaz bir gam,
Yüreğinde nice kederler gizliyor.

Pencere önünde bir adam,

Yaprakların isyanıdır sonbahar,
Gecenin rengiyle birleşirken yüreğim.
Kuru dallar arasında uçuşurken yapraklar,
Umutlarım kırılmış olsa da,
Sevdiğim için pişman değilim.

Hayat,bir sürü boş şey,tam bir masal,
Zamanı yok eden,son bir kibrit çakımı.
Ayrılıklarda isyan,kavuşmalarda hayâl,
Gecenin sessizliğinde beliren,zaman aşımı.

Hayat,koyu gölgelerde saklanan solgun bir yüz,