Gün ne çabuk bitti,nasıl geçti bunca sene,
Bir mezar sessizliği var,içimdeki her duyguda.
Nasıl katlanırım,bu sonbaharın matemine,
Yol göründü,yolcu muzdarip,hatıralar uykuda.
Mazi hayâlerimde canlanıyor,teselli verir gibi,
Bütün renkler çekilecek,kararacak dünya,
Kederin sitemi saracak,mahsun kalbimizi.
Hayat bir başka anlam kazanacak güya,
Mavi bulutları kaplayacak içimizdeki gri.
Her gün düşlerimize girecek her şey,
Ağlasam çaresiz biri bilir herkes beni,
Kimseler bilmez için için nasıl yanar içim.
Hüzün taşır sonbaharın en güzel günleri,
Artık acıyor bana herkes gibi gözlerim.
Ağlıyorum,gözyaşlarım gözlerimde kuruyor,
Unuttum yaşadığım pişmanlıkları,
Kırılan umutlarımı,
Uzak diyarlarda söylenen şarkıları.
İçimde yaşamak istediğim hayâllerim var,
Her şey bir yere kadar.
Ben en çok seni sevdim,
" Hayat gerçeklerle yüzleşme meydanıdır."
Bir dostum var,düşünde kendini düşerken görmüş,
Üstelik bir falcının evinde,
Bir fincanın içine sıkışmış,yalan devinde.
Hiç unutmadım,çocukluğumun geçtiği yerleri,
Lastik ayakkabıyla top oynadığım bahçeleri,
Sabahlara kadar uyutmayan kederleri,
Küf bağlamış ümitleri,
Bu da yaşamakmı dediğim günleri,
Hiç unutmadım.
Önce çocukluk,sonra gençlik,
Öyle bir an gelir ki,
Hayatla aramızda hiç istenmeyen bir soğukluk,
Sonra baştan sona başıbozukluk.
Önce çocukluk,sonra gençlik,
Güleryüz kalmadı mevsimlerde,
Dünya sıkıntı veriyor.
Hiç vefa yok güvendiğim isimlerde,
Gün geçtikçe sevinçlerim eriyor.
Umut çaresizlerin durağı değil,
Seni düşündükçe içime hasret çöküyor,
Yağmurlar yağıyor,ağaçlar hep yaprak döküyor,
Ayrılıklar içimde ne var ne yok birden söküyor,
Gözlerim isyan ediyor zavallı yüreğime.
Umutlarım kırılıyor,hayâllerim ölüyor,
Sımsıkı sarıl bana,içimde boşluk kalmasın,
Acılar uzaklaşsın,çiçekler açsın gözlerimizde.
Yaşamak anlam kazansın,ayrılık olmasın,
Sevginin en güzeli kucaklaşsın gözlerimizde.
Hatıralar yerleşsin kalbimize,hasret olmasın,
arkadaslar sair ahmet beltekin in hayatı hakkında bilginiz var mı? lütfen yardımcı olursanız sevinirim.