Ahmet Beltekin Şiirleri - Şair Ahmet Bel ...

Ayakta kalmak zorlaşır bazen hayatta.
Çekip gitmek istersin ya uzaklara,
Katlanıp her zorluğa.
Hayat hep günlük güneşlik değildir,
Düşmek de var,takılıp kendi ayaklarına.

Hayatı hafife alma,düşündüğünden daha ağır,
En sevdiklerin bir gün yüzüne bakmaz olur.
Yürüdüğün yollar da çıkmaz sokaklar da sağır,
Ömürler biterken,senin için zaman geçmez olur.

Hayatı hafife alma,sonu bir karış toprak,

Bu dünya boş,bunu herkes biliyor,
Ne yaparsan yap,sonuç aynı,
Ama herkes bildiğini yapıyor.
Aslında anlayana ölüm yeter,
Çünkü dünya böyle kaç para eder?
Düşününce insan,öylesine yalnız ki,

Yaşamak umudu ayakta tutmaktır,
Deniz kenarında oturup çay içtiğin günler geride kalmasın.
Aslında mutluluktan uçmak gelir içinden,
O şen şakrak günlerin hiç kısalmasın.
Dualardan başka kimden medet umabilirsin,
Çaresizliğini nasıl unutabilirsin,

Hasretin anlatılmıyor kelimelerde,
Düğümlenip kalıyor sözler, dudaklarımda.
Sabırlar taşıyor,ıslanan kirpiklerimde,
Işıklar titrerken soğuktan sokaklarda.

Sevinçler parçalanıyor düşüp yüreğimden,

Uyanmak istemediğim bir rüya,
Nereye baksam,seninle yaşıyor.
Suçlu yüreğimde sonsuz bir sevda,
Kördüğüm gibi,çözdükçe dolaşıyor.

Hep hüzün veriyor,dile düşen aşklar,

En ağır yük bu,zamanın ruhuma yüklediği,
Yüzümde çıkmayan kırbaç izleri,
Ölüm uykusundaki düşüncelerim,
Çaresiz,bilmediğim belâlara atar beni,
Dağ başlarında haykırmak isteyen yüreğim...

İşkence ediyor yüreğim bana,
İsyanım ayrılığa,sana değil.
Hep kor oluyor geceler,sevdalara,
İkimize de ceza,bana değil.

Hatıralar küle döner,hasrette,

Hayat anılarla dolu bir mektup,
Bense her gece aşkımızı andım.
Yaşadığımız her şeyi unutup,
Alıp başını gittiğini sandım.

İçim burkuluyor hayata bakıp,

Söyleyecek sözüm yok,tutuldu dilim,
Dalıp gittim düşüncelere.
Yeni bir siyah doğdu içimde,
Güneş gözlerine çekildi,sesin dağıldı gecelere,
Koyu bir matem,sevinci boğdu içimde.