Ahmet Beltekin Şiirleri - Şair Ahmet Bel ...

"Hayat,duvara asılmış bir fotoğraftan ibaretmiş"

Hayâllerini paylaştım,
Bazı geceler ağlayarak uyuyakaldım.
Sabahları hüzünle uyandım.
Caddeler boyunca düşünerek dolaştım,

Her zaman böyle,dalgın duygulanmalar,düşünceli beklemeler,
Soluk hatıralar,zamandan çalmaya çalıştığımız anlar.
Ve umutların mavisini siyaha çeviriyorsun,
Hayattan kopuyorsun,uğruna bir ömür yanıyorsun,
Onsuz yaşayamazsın sanıyorsun,
Rüyalarından korkarak uyanıyorsun,bağlanıyorsun,inanıyorsun,

Giderken arkana bakmadan git,
Ayrılık,geride kalanları hatırlamamaktır.
Şimdi ne varsa geçmişe ait,
Hepsini yırtıp,bir daha bakmamaktır.

Sakın el sallama,ağlama,ayrılık unutmaktır,

Soğuk bir karanlık sararken her yerimizi,
Ay parçalanırken,yıldızlar düşerken,
Dağlar yürürken,güneş üşürken,
Adımı ağzına alma duymak istemiyorum,
İkimizi bir arada düşünemiyorum.

Hep yüreğinde mi akşamların rengi?
Bitti mi eski günlerimizin zevki?
Yeniden alevlenir mi içindeki sevgi?
Düşündüm de yine aklım sende kaldı.

Geceleri hep korkarak mı uyandın?

Sonsuz yolculuğa başlarken son bir hayâlden,
Zaman akıp gider,hiçbir şey gelmez elden,
Güneş soğurken haber verir ezelden,
Yüreğini acılara hazırla.

Hayâller yol gösterirken sana,

Hatırlamak zor değil,unutmak çok zor,
Bu şarkılar,bu ağaçlar,bu deniz,bu şehir,
İçinde fırtınalar kopsa bile,unutulmuyor,
Hatırlatıyor,çiçekler,yağmurlar ve bu şiir.

Herkes yanlış biliyor,eskimez mevsimler,

Sen,yalnızlıkların şarkısı,
Sen uzak denizlerin mavi rengi,
Öncesi,sonrası, yaşanan ve yaşanmayan zevki,
Aşk,hayatın acı veren her şeyi.
Biraz mutluluk,biraz gözyaşı...

Yalnızlığına ortak arama,yalnız değilsin,
Eğer kırılırsa bir gün ümidin,kırılan yüreğimsin.
Hasret bulvarlarında biterse yaşama sevincin,
Sen benim hayattaki tek ümidimsin,
Benim de biter yaşama sevincim.

Herkes ne buluyorsa bu baharda,
Kime sorduysam,baharı çok seviyor,
Sanki herkesin sevgilisi var da,
Her gün,her an,mutluyum mu diyor?

Herkes ne buluyorsa bu baharda,