Ahmet Beltekin Şiirleri - Şair Ahmet Bel ...

Herkes bir şeyler veriyor,hayata,kendinden,
Ve sıkılıyor, üzülüyor, ağlıyor...
Ben de kendimi verdim sana;
Beni hayata bağlıyor...

En sevdiğim şiir sensin
Seni bütün defterlerime yazdım.
Şimdi artık bütün derslerde benimsin,
Tenefüslerde hasretimsin...

Hâlâ her şey
Bir senden yoksun
Unutma!
Başka yüreklerde
Ne kadar çok çarpsan da,
Başka çarparsın

Bana yaşadığımı düşündüren bu tabiat,
Sadece gözyaşımdan ibaret.
Sadece biraz acıma,biraz şefkat,
Ve yüreğimde konaklayan hasret,
Sadece gözyaşımdan ibaret.

Ne söylesem boş,sonu yok ki Dünya'nın,
Üstelik yalnız adı kaldı sevdanın...
Ve kalpler atmayı unuttu,
Gözler konuşmayı...Diller sustu,
Eski tadı kalmadı aşk denilen rüyanın,
Acıların ahı tuttu.

Onu düşündüğümü bilse diyorum,
Bilse, düşünmese...

Sevdiğimi bilse yeter diyorum,
Bilse, sevmese...

Unutmuş diyorlardı, her şeyi unutmuş,
Hakikaten unutmuş,
Son fotoğrafta, elinden tutmuş.
Önce kendi de inanamadı, fotoğrafı görünce,
Nasıl unuttuğunu düşünmeye başladı;
Yine başkalarını suçladı.

Hatıralardır zamana yenik düşen,akıp giderken saat,
Çekilmez buğulanan camlarda,göz kapaklarının sarhoşluğu...
Kaybetmeyi göze almadan yaşamaktır hayat...,
Alt-üst olan dünyalarla doldurmaktır,içindeki boşluğu,
Çünkü,herkesin söylediğini,hep farklı söylemektir,her fırsat...

Yalnız kaldıkça,yalnızlığı seviyor insan,
Hasret yollara dökülüyor,soğurken bulutlarda su.
Soluk soluğa kalmış bir yol yorgunu zaman,
Gölgelerde hayâl oluyor,camlarda buğu…

Ben yolculukları seviyorum,oradan oraya gidişleri,
Hep de senin yanına gelişleri seviyorum ben,öyle heyecanla,zevkle...
Mahsun ve ağlamaklı dönüşleri değil.

İçimdeki ayaklanmalara ayaklanarak,
Senden başka her şey kaybedince önemini.