Hoşça kal
Solgun ay ışığında
Kaldırımlarında şehveti taşıyan şehir.
Hoşça kal
Karanlık ve uzak gecelerde
Bir bilinmez akşama yol alırken zaman,
Nice geçmiş zamanı da hatırlatır,
Ve kırılır kahkahalar rüzgarların sesinde,
Her yer toz-duman.
Aşk gözyaşından başka neyi anlatır?
Bu sevdalı gözler gördü önce,
Güzelliğin bir kristal bardak gibi kırıldığını,
Bir çığ gibi yere düşünce dağıldığını,
Ve sonra hayatı yanlış anladığını...
Bu çılgın çarpan yürek hissetti,
Yerini tutar mı ilk aşkın;
İkinci aşk gerçek mi?
O da, ilk aşk gibi,
Tarihe geçecek mi?
En içten merhabalara sinmiş,vedaların kokusu,
Hep kederli saatlerde çıkar karşıma.
Bütün şehirlerde seni bulamama korkusu,
Bütün parke taşlı parklar gibi girer şarkıma...
Ölüm,yıllar süren yorgunluğun sonu olur,
Hep geleceği düşledim,yıllar yılı,
Düşlerim hep aynı noktada yorulurdu.
Beklemekten bıkkın duygularım vardı,zavallı,
Tüm dertler sebepsiz beni bulurdu.
Hep geleceği düşledim yıllar yılı,
Kalbindekiler bittiği zaman,unut hatıralarını,
Yaşanmamış say.
Ne geçen günler,ne haftalar ne de ay,
Seni düşündürmesin.
Kalbindekiler bittiği zaman,
Beni de yok say..
Değişmem denizlerin mavisine, gözlerinin rengini,
Kaybolup gitse de sevdamız bu gönül selinde...
Yağmur kokusu başlar, saçlarının her telinde,
Dolarken gözlerim, bir türküde bulutlar gibi...
Eylül bir kuş uykusu kadar hafif gözlerinde,
Hep aynı ürperti içimde,hep aynı korku ne tuhaf,
Gözlerimi gölgeliyor gecenin karanlığı...
Ve ben aynı mevsimde yaşıyorum,
Soğuktan farksız bu çılgın yalnızlığı.
Yine kulaklarımda çınlıyor,dursuz duraksız,
Uçurtmasını kaçıran çocukların çığlığı,
Daha dinmedi,çocukların trenlere öfkesi,
Canavar düdüğü gibi geliyor onlara tren sesi.
Yapmayın çocuklar,taş atmayın trenlere,
Hep yalnızlık getirmez trenler.
Arada bir hasretler çektirse bile,
İstasyonlar kavuşmaların en güzel adresi…
arkadaslar sair ahmet beltekin in hayatı hakkında bilginiz var mı? lütfen yardımcı olursanız sevinirim.