Ahmet Beltekin Şiirleri - Şair Ahmet Bel ...

Ne bu caddeler,ne bu sokaklar,
Götürmüyor beni çocukluğuma.
Maviye bürünse bile uzaklar,
Hatıralar neşe vermiyor yolculuğuma.

Sonsuzluğa giden bu yollar,

Biliyorum,yaşadıkça acı çekeceğimi,
Yoksa mutluluk versin diye sana mektuplar yazmazdım,
Hayatın bütün güzellikleri kaybolurken aniden.
İçimin sessiz karanlığına gömülürken çaresizce,
Ve saatler,günler,haftalar eksilirken ömrümden,
Boşa geçirdiğim zamanlar için kendime kızmazdım.

Beklemelere esir kalıyor yüreğim,
Ayrılıklar uzuyor gecelerle beraber.
Çığlıklar bozuyor sessizliği gecelerde,
Küle dönüyor,hüzünlerde hasretler.

İçten içe yanan sevdalar bitince,

Hatıralar unutulurken albümlerde,
İki yalnız sevgiliydik kalplerde.
Hasretler gözlerimize taşınmıştı,
Oysa kimse hatırlamaz,
Yarı yolda kalan aşkımızı,
Kavuşmak olmayan sitemlerde.

Sonsuzluğun sesini akşamlarda bulursun,
Turuncu camlarda kesilir bütün renkler.
Ayrılığın bitimsiz acısını yalnız solursun,
Ele geçirdi sonsuz yolculuğu,gerçekler.

Sesler duyulmaz olur,duygular susar,

Gecenin zehir-zemberek bir yerinde,
Ortasındayım,acıya tutkun siyahların.
Gelmesini istemem sensiz,zil-zurna sarhoş,
Sevdanın ayazına tutulmuş sabahların.

Alt-üst olan bir dünya var yüreğimde,

Hayra yorduğun her rüyayı,
İçine sığamadığın bu dünyayı,
Yürekten ettiğin bu son duayı,
Aşkı görsen tanır mısın?

Ömür boyu süren hatırayı,

Tebessümlerin dökülür sinsi gecelere,
Kışa tutulur içindeki çılgın bahar.
Güneş çekilir gider,sessiz gecelere,
Soğuk kaldırımlarda üşür hatıralar.

Esmer bulutlar doldurur içindeki boşluğu,

Sonbaharın ihtişamı vurmuş gözlerine,
Yağmurlarla yıkanırken dökülen yapraklar,
Mevsimler biterken ,yaklaşırken uzaklar,
Sesin soluğun kesilir,akşam durur sözlerine.

Hüzün içime dal budak salmış bir sarmaşık,

Derin sessizlikleri bozar arasıra,
Solgun bir hayâl gibi kaybolur boşluklarda,
Yorgun ve bakımsız çehreler çıkar ortaya,
Sessiz bir iç çekiş sarar can sıkıcı öğle sonlarını,
Acıya dönüşür beklenmeyen ayrılıklarda aşk.