Ahmet Beltekin Şiirleri - Şair Ahmet Bel ...

Bütün akşamlar gibi yaşayacaksın,
Bu son eylül akşamını.
Hatıraların bütün mevsimlerde canlanacak,
Sonbahar ağaçların hüzün mevsimidir,
Yapraklarına kök salmış korkular olacak,
Sen,her şeyi suçlayacaksın.

Ağlamayın ne olur,
Gözyaşlarınız kurumasın yanaklarınızda.
Büzüşmesin gülüşleriniz,
Mutluluk saçan dudaklarınızda.

Ağlamayın ne olur,

Bir gün ansızın düşer sulara sonbahar,
Yıkanır yalnız kuşlar gibi çırpınarak.
Hazin bir musiki olur,düşen yapraklar,
Bütün çılgın sevinçlere karşı çıkarak.

Sararmış yapraklar yerlerde ağlarken,

Ateş rengine bürünmüş yapraklar,
Hüzünler kadar renk veriyor.
Ayrılıkları içine çeken topraklar,
Hayatı gözler önüne seriyor.

Yalnızlığın sembolü yıldızlar,

Hasretin yokluğundan çok ağır,
Hüzün dolu bir son olur böyle yaşamak.
Beni kimse duymuyor,herkes sağır,
Teselli etmiyor,hıçkırarak ağlamak.

Acı sokakları dolaşıyor çılgınca,

Bir gün hiç bir şey teselli etmez seni,
Uykulu gözlerinde,bir bıkkınlık belirir.
Vaktinden önce bekleme beni,
İçinde rengi koyulaşan bir karanlık delirir.

Hüzünle boyanır bütün günlerin,

Hayat,
Hayâl kırıklığım.
Yaşamak,
Çekilmez yalnızlığım.
Aşk,
Bambaşka bir dünya.

Ne sen beni beklersin yine,ne de ben seni,
Oysa ne çok isterdim,seni sevdiğimi bilmeni,
Aslında seneler sonra olsa bile gelmeni,
Dört gözle bekledim,gelmezsin diye sustum.

Senelerce varamadım,deliksiz bir uykuya,

Günün gününe uymuyor senin,
Neden durup dururken ağlıyorsun.
Bu ılık güz akşamında,
Daha da artıyor derdin.
Susuyorsun.

Sevgilim,bir tanem,her şeyim,
Gecem,gündüzüm,canım benim.
Kavuşmak içindir ayrılık,
Hayâllerim,hatıram benim.

Aldığım ilk ve son nefesim,