“İnsan”ın Telif Hakkı Kimde?
Telif Hakkı: Bir düşün ya da sanat yapıtını yaratan kişinin bu yapıttan doğan haklarının tümü.
Madem her sanatçının sanatından telif hakkı oluşur, o halde insanın “DNA”sını dizen, insanı planlayanın da insan üzerinde hakkı vardır. Bu da salat; tebrik, tezkiye(zikir) , dua, istiğfar(Af dilemek) , rahmet istemek şeklinde olabilir.
İnanç Özgürlüğü
“İnanç Özgürlüğü” kulağa ne kadar hoş geliyor değil mi? O kadar kolay mı bunu uygulamak? “İnanmak ne kolay! ” denir! Kolay mı? “Kolaysa başına gelsin! ” derim, ben de! “İnanma Bil” yazımda değinmiştim. İnanmak, dil ile ikrar kalp ile tasdik ile tamamlanır! İnsan eğer özgürce inanacak ise ön kabullerin de önüne konmaması gerekir! Uygulamada öyle mi? Hangi din mensubuna reşit olunca sorulur hangi dini kabul edeceği? Bebekken etiketlenir, sonradan dönerse de maazallah bazı kıvrak fetvacıların görüşüne göre de “Dininden dönenin katli vaciptir! ” Hopbbala! Bebek, kendi mi seçti de reşit olunca döndü diye katli vacip olsun! İnanç, zaten ön yargıdır! Bilinç ise inancın bireyde yerleşmiş halidir! Bebek çevresinden gördüğüne, duyduğuna inanır! Sonra da kendi bu inancını bilince çevirir! Hangi dinde inancı bilince çevirecek fırsat ya da ruhsat vardır? Yani bebekken büyüklerinin soktuğu dini irdeleyip değiştirmek istediğinde hangi birey çevresinden alkış alır? Ya da anlayış görür mü?
Tüm dinlerde inanç özgürlüğünden söz edilir! Yani özgürce inanacaksın ama o dinin yerleşik kurallarına! Hani özgür idi şahıs. Dünya’da genel olarak kabul görmüş, sözü geçen üç din kendi kurallarını tüm insanlığa kurtuluş reçetesi olarak sunuyor! Bu üç dinin de aynı coğrafyaya ait olması ve soy olarak da aynı soydan gelenlerce açığa çıkarılıp yayılması da manidar!
İlim Bilmektir
İnsan bildiklerini hatırlar! İlim-bilim hatırlamaktır! Evrende zaten var olan şeyleri izlemek, gözlemektir!
İlim; evrendeki işleyişi izlemektir; gözlemdir! İyi bir gözlemci, ilimi-bilimsel sonuçlar çıkarır ve hem kendi hem de talep edenler bu gözlemin çıkarımlarından yararlanır! Eski kaynaklar da gözlem ve analize tabidir; yani eski insanların bıraktıkları yazılı ya da sözlü ilmi kaynaklar da gözlem ve analiz edilmeden kabul edilir ise yanlış ve eksik sonuçlar çıkar! Sorgulanamaz kutsal kaynakların en fazla sorun çıkaran kaynak olmasının sebebi budur! Hiç sorgulanmadığı ya da yeterince sorgulanmadığı için bu kaynakları esas alanlar, kendi aralarında şiddetli kıyasıya kavga ediyor sonuçları da kötü yansıyor! Sorgulayanlar ise zaten evrende olanları ya da “Adem’e öğretilenler” tabiri kapsamındakileri bilmeye çalışıyor! Aslında insanlar 2. Boyutta öğrendiklerini hatırlamaya çalışıyor, bu hatırlamanın önünü kesen de sorgusuz kabuller oluyor! Bu engeller de topluca “Şeytan” sembolü ile adlandırılabilir! Ne denir; “Şeytan insanın düşmanı! ” yani insanı 2. Boyutta, ruhsalda öğrendiklerinden uzaklaştıran etkiler insanı geriletecek!
İlah Konusu
İlah, Sözlük manası: 1. özel, isim Bir alanda yaratıcılığı ile hayranlık uyandıran, çok beğenilen, çok tutulan.
Bu kapsamda ilahlaştırılan pek çok şeye işaret edilebilir! Yani kişi neye çok hayran ve neyi en zirvede tutuyor ise onu ilahlaştırma eğilimindedir! Bu nedenle literatürde "Nefsinizi ilahlaştırmayın! " uyarısı vardır Sadece nefsi ilahlaştırmak değil; parayı, menfaati, korkuyu, zaafları da ilahlaştırır insanlar! Paraya tapan menfaatine tapan kişileri de bu kapsamda uyarmak gerek! Korktuğu şeyleri de insanlar bilmeden ilahlaştırabilir!
"Tanrıların Nefesi" Bernard Werber kitabından alıntı kısımla konuyu açmak isterim!
İyi Kötü
İnsanın tercih ettiği kendine göreceli olarak iyidir! Tercih etmediği de kendine göreceli olarak kötüdür! Evrende aslen “İyi-kötü” ayrımı yoktur! Bir unsura iyi olan diğer unsura kötü olabilir! Tüm unsurlar yerinde olduğunda tercihe göreceli olarak iyidir! Arı çiçek ister, bok böceği gübre ister!
İyi veya kötü konusunda belirleyici olan insan tercihidir! Tercih ise evrenden, esmadan yapılır! O halde “Kötülükleri, ‘Ben’ tercih eder, iyilikler Allah'ın! ” şeklinde ayırmak abes olur! Yani hayır da şer de aslen evrende ayrılmamıştır, tercihle benlik ayırır! O halde bu ayrımı yapan benliğe göre oluşur günah-sevap! İnsan bir şeyi “Kötü” kabul ediyorsa, benliğine saygılıysa tercih etmesin; “İyi” kabul ediyorsa da (başkasına zararı dokunmayacak şekilde dilediğini) tercih eder! Çelişkiler içerisinde debelenip sonra da iyi-kötü üzerinden bir sürü yanılgı yaşar! Zaten evrensel işleyişe uymayan eylem ve tercihler geri kişiye “Cehennem” olarak yansır; buna da kötü tercihin geri yansıması olarak bakabiliriz, iyi tercih de yansır ona da “Cennet” yansıması olarak bakabiliriz! Torpil arayışı vardır, o da kutsal alandaki gayretlerde ve ayrıcalıklı olmak isteğinde saklıdır! Yani her şey ortada yanılgılar ve debelenişler de ortada! Görene!
İyiliğin Gücü
Evrensel açıdan; “Pozitif-Negatif” denge kurulması, evrenin devamının dengelenerek sağlanması oluyor. Şöyle; evren dengesizlik üzerine kurulmuş yani denge sağladığında zaten ölecek! Pek ala; “Evrende denge var! ” deniyor; bu denge, devamlı olarak bir yönde bozulan dengenin diğer yönde yaratımla kurulmasına dairdir! Dengenin hangi yönde bozulduğu önemli değil mutlaka dengelenmesi önemli! Mutlak denge hali oluşana dek bu devam eder! “Ölmeden önce ölün! ”; yani dengelenin! Evren kendini dengelemeye çalışırken büyüyor! Denge, mutlak manada sağlandığında ölecek! İlla bir yönde denge bozulduğu için devamlı dengede olmak zorunda kalıyor! İp cambazının denge hali gibi; hangi yöne denge bozulursa, aksi yöne eğilerek ya da elindeki çubuğu o aksi yöne doğru eğerek hayatta kalır! Denge mutlak manada sağlandığında ise ipte durmasının zaten bir anlamı olmayacak! Yolda yürüyen birini, (Yolda yürümekte bir denge sorunu görülmediği için.) kimse para verip izlemez! Yani ip cambazı için dengeli ortam (Yerdeki hal) işi açısından ölü ortamdır; ipteki hayatta kalma mücadelesi, denge kurma hali, diri andır!
Bunu bir örnekle anlatayım; Kurt ile Ayı beraberce avlanmaya ve avı da eşit bir şekilde paylaşma konusunda anlaşmışlar! Beraberce bir ceylanı kıstırıp yakalamışlar! Ceylanı iki eşit parçaya ayırmaya çalışmışlar ama mutlak manada ikiye tam ayırmak mümkün olmamış. Aralarında tartışmaya başlamışlar! Tartışmaları duyan tilki, onlara bir fikir vermiş; “Siz bana söyleyin hangi parça büyük ise ben o parçadan yeteri kadar yiyeyim denge kurulsun! ” huysuz ayı ve açgözlü kurt, bu fikri kabul etmiş! Tilki ona gösterilen kısımdan yerken kasten dengesiz yermiş, bu sefer de yediği taraf az, diğer taraf fazla görünürmüş! Bu sefer de diğer taraftan yiyerek dengeyi sağlayacağını söylemiş! Derken tilkinin karnı iyice doymuş ama her iki taraftaki pay da azalmış! Yine de tam denge olmamış! Tilki; “Sizin anlaşacağınız yok, benim karnım doydu hadi size kolay gelsin! ” demiş ve oradan tüymüş!
Kabul
İnsan İnandığı Kabulü Yaşar
Okyanustaki balık sürüleri gibi oradan oraya küçük bir ürkütmeyle yönlenen bir toplumun şu an hangi yönde olduğunun ne değeri olabilir ki?
Kadın ve erkek ilişkileri; nikah
Bu konuda;
Erkeklerin mağdur olduğu durumlar, kadınların mağdur olduğu durumlar ve her ikisinin de mağdur olduğu durumlar ele alınmalı.
Genelde bu konular tarafsız olarak tahlil edilemiyor. Erkekler kendi açısından haklı oldukları hususları ön plana çıkarır, kadınlar ise hep kadın hakları savunucusu makamındadır.
Dini inançlar ise en önemli faktör.
Grup
Grup: “1. isim Küme; 2. Ortak özellikleri olan varlıklar, nesneler bütünü; 3. Görüşleri, çıkarları bir olan kimseler bütünü, ekip.”
Tanımdan da anlaşıldığı gibi grup, tüm özellikleri değil belirli özellikleri içeriyor!
Bir tek insan, teoride potansiyel olarak insanlığı temsil edebilir! İnsan grupları ise bir tek insanı, potansiyel olarak tam manasıyla temsil edemez! Bu şu demektir; insan, potansiyel açısından tüm insanlığın özelliklerini içerir, potansiyelin kullanılıp-kullanılmaması konusu ayrı! Grup ise bir ayrışmaya dairdir! Yani grup, potansiyel tüm özellikleri barındıramaz! Zaten öyle olsa grubun bir gereği de olmazdı!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!