sen ey sevgili!
sevmeme izin yok biliyorsun
bu aralar hiç iyi değilim
aykırı düş kurmaktan korkuyorum
ceza verirler belki
belki de müebbetmi okurlar
Ezîza min!
ez bi bim berfek der/biharê
bê dem û bê demsal
bibarim li ser kulîlkê porên te
vemirînim agirê dilê te
bînim ji te re gulmek hêvî
Ezîza min;
weleh ez westîyam
ji vê jîyana derewîn
min qet tehm nekir
lêvek ji bextewarîyê
min gelek caran xwe wendakir
bu kadar zor muydu gidişin?
geleceğini bile bile
hüznü yurt edinmek
bu kadar ağır mıydı?
elveda yerine merhaba bırakıp yüreğime
Neden Azizem?
insanların yüzleri neden bu kadar soğuk?
sevgiden diyorum;
neden bu kadar uzaklar?
herkesin yönü farklı bir yana
belki herkesin derdi kendine,
Gitmiyorum,
Gidemiyorum
Çünkü ucunda sen varsın vedalarımın
Çünkü gerisinde sen kalıyorsun gitmelerimin
Ömür törpülemiş bizi
Kahrına çilesine alıştırmış olsa da
açlığım,umudun zuhurudur
gözlerin düşünce geceye
sensiz kanarken bu yürek
kaç bedende yeşerir
kaç ütopyada militanlaşır
kaç mevsim daha ömür tüketir
bu kaçıncı mevsimdir
sen benden gideli
sevdiğimi söyleyemediğim
kaçıncı bahar
hadi gel
buralar sensiz olmuyor
hayata hep güldüm
yaramaz bir çocuk gibi
hayatla dalga geçtim
alay ettim,nanik yaptım
ama nafile,
hayat bana hiç gülmedi
hayat bu dostum
yüzüne güldüğüne aldanma
sinsidir !
ızdırap ağırlığında bir yüktür
takılır peşine alın yazısı gibi
görünmez kaza gibidir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!